ABD Otomobil sektöründeki grev sona erdi ama işçilerin hoşnutsuzluğu devam ediyor
Emekçiler, ABD’de (Amerika Birleşik Devletleri), UAW (United Auto Workers - Birleşik Otomobil İşçileri ) otomobil sendikası ile sektörün üç büyük patronu arasında grev sonunda yapılan müzakerelerin ardından, kendilerine sunulan projelere olumlu ya da olumsuz oy veriyorlar.
Bazı sonuçlar, Wayne, Michigan’daki Ford’un montaj fabrikasında olduğu gibi, projeler lehine yüzde 80’den fazla oy verildiğini gösteriyor. Diğer sitelerde ise anlaşmalara sadece küçük bir çoğunluğun « evet » oyu verdiği görülüyor. Michigan eyaletindeki Flint kentinde bulunan General Motors’un montaj fabrikasındaki işçilerin yüzde 52’si bu projelere karşı oy kullandı.
Oylama operayonu hala sürüyor ve genel toplam gelecek günlerde açıklanacak. Ancak açıkçası otomobil işçilerinin belirgin, önemli ölçüdeki bir kısmı, sendika liderlerini yeni videolarda kendilerini haklı çıkarmaya yetecek kadar, yeterince eleştiriyorlar. UAW sendikasının yönetimi, Shawn Fain’in şahsında Ekim ayının sonunda grevdeki işçilerin işe geri dönmesi gerektiğine karar vermişti. Emekçilerin çoğunluğunun anlaşmayı onaylayıp onaylamadığını belirlemek için bir oylama yapılmamış olsa bile, her şirketteki müzakerelere katılan ekipler tarafından bir anlaşma taslağı imzalanır imzalanmaz bu işlem, gerçekleştirildi.
Shawn Fain ve diğer sendika liderleri tarafından önerilen üç sözleşme projesi, « tarihi » anlaşmalar olarak sunuldu. Ayrıca, anlaşmaya katılanların, müzakere masasındaki son kuruşu alacak kadar ileri gittiklerini de belirtmek gerekiyor. Ne büyük cesaret ve kahramanlık ! Peki bankaların kasalarında kalan milyarlarca dolar ne olacak ? Hissedarların son yıllarda kişisel servetlerini şişirmek için ceplerine indirdikleri dolarlar hesaba katılmıyor bile.
UAW sendikasının yönetimi bütün gücünü bir yandan grevi durdurmak, diğer yandan da 146 bin sendika üyesinin hepsinin sözleşmeleri onaylamasını sağlamak için harcadı. Hatta Shawn Fain, anlaşmayı imzalayan ilk şirket olan Ford’da yeniden çalışmaya başlanmasının, Stellantis ve General Motors üzerinde aynı türde bir anlaşma imzalama konusunda baskı oluşturacağını bile iddia etti. Ona göre bu durumda işçilerin silahı, işe geri dönmek olmalıydı.
UAW bu onaylama, oylama süreci boyunca toplantılar düzenledi. Sendika sorumlularının bu toplantılarda işçilerin sorularını yanıtlamaları gerekti. Çünkü artılar ve eksiler yanında, yapılan bir maaş artışıyla primlerin ya da sağlık sigortası, emekli maaşı gibi diğer avantajların azalmalarının üstünün örtülüp gizlenmesi gibi konuları içeren onlarca sayfalık dokümanlar arasında yolunu bulmak pek de kolay değildi.
Emekçilerin, müzakerelerin sonuçlarını, ve grevin geliştirilip uzatılmasıyla daha fazla olanak elde edilip edilemiyeceğini, kendi aralarında tartışmaları daha önemli olurdu. Çünkü bu grevde toplam 146 bin ücretli çalışandan sadece 46 binine işi bırakma çağrısında bulunulduğu için, elde edilen sadece kısmî bir grev sonucu oldu. Bu « tarihi » müzakereler başlangıçta ifade edilen taleplerden çok uzak olarak gerçekleşti. Talep edilen yüzde 46’lık maaş artışları, gelecekteki dört buçuk yıl içinde elde edilen yüzde 25 ila yüzde 30’luk artışla karşılaştırılabilir. Dahası, sendikanın 1980’li yıllardan beri kabul ettiği, işveren yararına verilen tavizlerin büyük bir kısmı büyük ölçüde hâlâ yürürlükte kalacak. Böylece, daha iyi çalışma koşullarını yeniden yaratmak için kitlesel işe alımlar kaçınılmaz olacak. Üstelik, son kırk yılda sayıları patlama derecesinde artan taşeronlar tarafından istihdam edilen yüz binlerce işçi, sendika üyesi olmadıkları için bu müzakerelerin ve sözleşmelerin dışında tutuluyor.
Ağustos ayında, üç büyük otomobil üreticisinin 146 bin çalışanı neredeyse oybirliğiyle sendika yönetimine grev çağrısı yapma yetkisi verilmesi yönünde oy kullandı ve işçiler altı hafta süren anlaşmazlık boyunca her seferinde buna karşılık verdi. Elde edilen sonuç bu derin hoşnutsuzluğu yansıtmıyor.
