Yeni Ekonomi Yönetimi

28 Mayıs’ta seçimin ikinci turunun bitmesini takip eden süreçte 2001 krizinde yaşananları hatırlatan bir sürece girdik. Mehmet Şimşek yeniden ülkeye davet edilerek ekonomi yönetiminde söz sahibi oldu.

2001 krizinde de Türkiye Kemal Derviş’i yurt dışından ithal etmiş ve “15 günde 15 yasa” ismiyle bilinen özelleştirmeler ve emekçiler için acı reçetelerde dolu “yapısal reformlar” uygulamaya konmuştu.

Mehmet Şimşek’in görevi teslim alırken yaptığı konuşmada “rasyonel zemine dönüş” vurgusu ise dikkat çekiciydi. Erdoğan’ın “faiz sebep, enflasyon netice” teorisinin irrasyonel olduğunun bir ifadesi miydi?

Rasyonel zemin kavramının arkasında yatan tam da 2001 yılında Kemal Derviş’in getirdiği rasyonelliklerden farksız olacak. Kamu borcunu azaltmak, harcama ve destekleri kesmek, ücret artışlarını dondurmak, ensek çalışma modelinde ilerleme katetmek vs.

IMF tarafından hazırlanmamış bir IMF programıdır. 2001’de uygulayıcısı Kemal Derviş olmuştur, 2023’te ise Mehmet Şimşek olacaktır. İlk emareleri seçimden hemen sonra görmeye başladık. Dolar hızla 23.50 oldu.

TL değersizleştirilerek uluslararası sermayeye altın tepside sunuluyor. Yetmiyor, faiz artırma konusu hemen gündeme geliyor. TL yeteri kadar değersizleştiğinde ve ufukta faiz artırımları son bulduğunda uluslararası sermaye ucuzdan Türkiyeyi satın alıp, pahalıdan satarak çıkacak.

Emekçiler için ise bu, yüksek enflasyon, yüksek faiz, daha fazla borç ve alım gücünün zayıflaması anlamına gelecek.

Şimşek bu gündemi uygularken yanında bir de yeni bir merkez bankası başkanı getirmiş. Daha önceden kendi gibi büyük yabancı bankalarda yöneticilik yapmış bir isim, Gaye Erkan.

Daha önce ABD’de bir banka batırıp yüklü tazminatını alarak çıkan Gaye Erkan, benzer bir deneyimi Merkez Bankasına’da yaşatacak.

Bu ekip “rasyonel politikalara” dönerken, faizi de artıracak. Faizi artırmanın önündeki engel eski merkez bankası başkanı mıydı? Eski merkez başkanı da yeni BDDK başkanı oldu. Şimşek, kendi isimlerini belli noktalara önerirken Erdoğan gözüm üzerinde mesajını vermeye devam ediyor.

Erdoğan’ın düşük faiz ısrarlarının gölgesinde nasıl bir faiz artırımına gidileceğini ileriki süreçte göreceğiz. Muhalif kanatta ise bu isimlerin iş başına gelmesi büyük bir heyecan yarattı.

Libarel muhalifler, Türkiye “eski” rotasına geri mi dönüyor? ile başlayan, yeni yönetime “destek” olmalıyız çağrılarını açıktan yapıyor. Türkiyenin ne “eski” rotasında ne de “yeni” rotasında emekçilerin çıkarına bir şey olmadı. Dönem dönem değişen patron çıkarları neredeyse Türkiye’nin rotası orası oldu.

Tüm bunlar işçi sınıfına, sefaletten başka bir şey vaat etmiyor. İşçi sınıfının gerçek çıkarları kendi kurduğu bağımsız öz örgütlerinde. Ne yönetiminde söz hakları olduğu sendikalarda ne de onları her fırsatta yarı yolda bırakan parlamento partilerinde.

Tarih işçi sınıfının kendi öz örgütlenme deneyimleri ve başarılarıyla dolu. Patronların karları için sömürülmek, hasta düşmek, ölmek kaderimiz değil.