Ayırımcılık her yerde sürüyor
Tarımda bakım ve hasat döneminin başlamasıyla birlikte, Kürtlerin yaşadığı illerden batıya ve güneye mevsimlik tarım işçisi göçü de başladı. Bahar ve yaz aylarında, birkaç ay çalışma imkanı bulan tarım işçileri, bu süre boyunca tüm aileleriyle birlikte çok kötü koşullarda çalışıyor ve yaşıyor. Üstelik gittikleri yerlerde hem yoksulluklarından, sanki kendi tercihleriymiş gibi katlandıkları koşullardan hem de milliyetlerinden ötürü ayırımcılığa uğruyorlar.
Geçen yıl 200 lira olan yevmiyenin bu yıl ne kadar olacağı açıklanmadan, çalışma başladı bile. Beklentinin 300 lira olması; bu %25 artış demek, hayat pahalılığının yanında neredeyse hiç artış olmaması demek. Tarım işçileri ve buna mecbur bırakılan Kürtler, belki de geçen yılkı yaşam düzeylerini koruyamayacak.
AKP, daha önce bu alanda bazı düzenlemeler yapmıştı. Örneğin fındık toplamaya çok uzak illere giden işçilerin trenle götürülmesi, barınma yerlerine belirli koşullar sağlanması, taban ücret, okul çağındaki çocuklar için öğretmen görevlendirilmesi, temel sağlık hizmeti gibi yetersiz de olsa bazı iyileştirmeler yapılmıştı. Bir fabrikada mevsimlik çalışan işçinin, örneğin çay, pancar fabrikalarında, kamuda karayollarında kadrosu, sendikası, sözleşmesi olan mevsimlik işçilerin hakları yanında bunlar çok yetersiz. Üstelik hepsinde geriye gidiş var. Artık en büyük Kürt partisi AKP değil, Kürtler oy vermiyor, oy yoksa hizmet de yok.
Sadece geçen hafta, çalışacakları tarlaya varamadan Konya, Urfa, Aydın ve Kocaeli’deki trafik kazalarında 3 tarım işçisi öldü; 20’si yaralandı. Tek yevmiye alamadan giden hayatlar, yevmiyesiz geçen günler, daha da yoksullaşmak demek. Tarlada, serada, merdiven başlarında, tozun toprağın içinde, güneşin, rüzgarın altında geçen günler, çadırda bitiyor. Çadır ne dinlenmeye ne uyumaya ne kişisel temizliğe uygun. Kadınlar ve çocuklar hastalık kapıyor.
Çocuklar, gençler eğitimden geri kaldıkları için düzenli bir işe girme ve gelecekteki yaşamlarını iyileştirme olanağını bulamıyor. Çoğu kışın inşaatlarda, yazın tarlada geçici, güvencesiz, güvenliksiz işlere adeta mahkum oluyor. Bilerek sürdürülen bu durum değişmeli.
Tarım işçileri, işçi sınıfının bir parçasıdır ve aynı haklara sahip olmalıdır. İşçi sınıfının üyesi olarak, birlik olup, örgütlenip haklarını alma olanaklarına ulaşabilirler. (03.06.23)
