İkinci tur reddi ve yadsımayı daha da vurguladı

Bu belediye seçiminin ikinci turunda sola doğru kaymanın daha da artması, seçimde çekimser kalıp oy kullanmayanların oranının çok yüksek olmasına bağlanıyor. Bu oran yüzde 38’le, İkinci Dünya Savaşı’ndan beri yapılan belediye seçimlerindeki en yüksek oy kullanmama oranına ulaşmış bulunuyor.

Seçim listelerinin karma niteliklerinden dolayı, belediye seçiminin birinci turunda partiler arasındaki güç dengesini tam olarak ölçmek zor olsa da, bu ikinci turda, hatta sağ ve sol arasındaki güç dengesinin ölçülmesinde daha zordu.

Eğer seçmenlerinin partinin ileri gelenlerinin verdikleri talimatlara zorunlu olarak uymamalarından söz etmezsek, ikinci turda bazen sağ bazen sol partilerle katılan Merkez Sağ Parti’nin oyunu nedeniyle, sağ ile solun kıyaslanmasını daha da zorlaştırdı.

Sağ büyük oranda yadsındı, reddedildi

Sağın yadsınıp reddedilmesi, ikinci turda doğrulandı ve bunun da ötesinde, birinci turun sonuçları onaylanmış oldu. İktidardaki sağ kitlesel olarak büyük oranda yadsındı, reddedildi. [...]

Partinin ileri gelenleri için en önemli olgu ise, çok sayıdaki büyükşehir belediyesinin sağdan sola geçmeleri oldu. Başbakan Fillon ve çevresindekiler güçlerin yeniden dengelenmesinden söz ettiler. Bunu yaparken amaçları, solun iktidarda olduğu 2001 yılındaki belediye seçiminde, solun kilit yani önemli noktalardaki belediyeleri kaybederek önemli oranda bir gerileme kaydettiğini belirtmekti. Bu defa, ters yöndeki hareket, 2001’den önceki duruma geri dönülmesinden daha fazlasını gerçekleştirdi. Sol sadace kaybedilen belediyeleri geri almakla kalmadı, aynı zamanda, 37 yıldır sağ tarafından yönlendirilen Toulouse ve herzaman sağın elinde olan Metz gibi uzun yıllar (1848’den beri) sağın elinde kalan belediyeleri de aldı.

2001’de 15 binden fazla nüfuslu kentlerde sağın 342 belediyesine karşılık, sol 291 belediyeyi elinde bulunduruyordu. 2008 de bu oran tersine döndü hatta daha da ötesine geçti. Artık sol 350 belediyeyi, sağ ise 262 belediyeyi ellerinde bulunduruyor.

Yadsıma sadece yapılan kamu yoklamalarında elde ettiği puanları düşen Sarkozy’nin kişiliğini hedeflemiyor. Sarkozy’den kibarca sakınarak sağı desteklemek için anketlerde başlarda yer alan Fillon’u seçenler ve yine de aleyhte oy kullananlar da dahil sağ belediyelerin çoğu, bu acıklı deneyimi yaşadılar. Yadsıma iktidardaki sağın tüm ekibine ve onların politikasına yöneltildi.

Sarkozy’e yetki verilmesinin üzerinden hemen hemen 10 ay geçti, ancak seçmenlerin, onun politikasından, en zenginlere yaptığı hediyelerden, ücretlilere, işsizlere, emeklilere, sigortalılara sosyal güvenliğe karşı giriştiği önlemlerden iğrenmeleri için yeterli oldu. Belediye seçimi kitlelerin nefret ve iğrenme duygularını ifade etmeleri için bir fırsat oluşturdu. Kitleler, sol listeler yararına oy kullanarak bu fırsatı yakaladı.

Sonuçlar, birinci turda olduğu gibi çifte bir hareketten geliyordu. Jospin’ın başbakanlığı döneminde, 2001 yılında, Sosyalist Hükümet tarafından yürütülen sağ politikayı kınadığını, beğenmediğini belirtmek için, harekete geçmemiş olan, ya da aşırı sola oy veren sol seçmenler, bu defa sağ hükümete karşı harekete geçtiler.

Üstelik de, geçen yıl Sarkozy’ye oy verenlerin bir kısmı ne birinci ne de ikinci turda harekete geçmediler, oy kullanmadılar. Hatta birinci turdaki sonuçların ikinci turda birbirine çok yaklaşık olma tehlikesini içerdiği, katılım ikinci turda birinciye göre daha da arttığı Strasbourg, Toulouse veya Amiens gibi kentlerde, sol seçmenler oy kullanmak üzere daha çok harekete geçti, sağ seçmenler ise harekete geçmedi, oy kullanmadı.

Durumdan temel olarak yararlanan Sosyalist Parti oldu

İki turun bütünü de hesaba katılırsa, sola doğru kayıştan, bazı durumlarda özellikle de Paris’in banliyölerinde, konumunu Komünist Parti’nin zararına güçlendiren Sosyalist Parti yararlandı.

Sosyalist Parti’nin, Komünist Parti tarafından yönetilen belediyelerde yaptığı ilk atılım, daha önce kendisi tercih olarak bildirilmişti.

Bu tercih ikinci turda, özellikle de Seine saint Denis bölgesinin, La courneuve, Saint Denis, Bagnolet ve Aubervilliers adlı 4 şehrinde (ki bu şehirler işçi şehirleridir) daha da belirginleşti. Listeleri Komünist Partininkilerden sonra gelse de Sosyalist Parti durumunu korudu. Açıkçası yapılan tercih, Sosyalist Parti ve Komünist Parti arasındaki varolan seçim dengesini yıkmak için, sağ seçmenlerin katkısı üzerine hesap yapmak, onların katkısına dayanmaktı.

Komünist Parti, bu 4 kentin 3’ünde, böylece kendisine dayatılan sağ, Sosyalist Parti, Komünist Parti üçlüsünü aşarak, bu belediyeleri yeniden ele geçirdi ve belediye başkanlıklarını korudu. Ancak Aubervillier’de, Sosyalist Parti’nin listesi, sağ oyların bir kısmı sayesinde aldı.

Aynı şekilde Montreuil’de, Yeşiller’in adayı Voynet, Komünist Parti’den Brard’ın listesiyle yaptığı yarışta, sağ seçmenleri hakem yaparak belediyeyi Brard’dan aldı.

Belediyelerini kaybeden sağın hatırı sayılır ileri gelen kişileri, bir şekilde, temel hedefin hükümetin olduğu karşı tepki mesajının sonuçlarına katlanmak zorunda kaldılar.

Ancak bütün bunlardan geriye kalan hoşnutsuzluğun seçimsel ifadesi olsa da, hükümet politikasını değiştirmeyecek. Fillon bunu ikinci turun akşamında kışkırtıcı bir biçimde ileri sürdü. Birkaç günden beri sağın birçok yöneticisi hükümete yöneltilen mesajı, sözde “reformları” daha hızlı hayata geçirme isteği biçiminde yorumladılar

Geriye, emekçilerin yürütülen politikadan iğrenme ve bu politikayı istememe duygularını sadece seçim sandıklarında ifade etmekle mi yetineceklerini, yoksa bu iğrenmenin öfkeye dönüşüp sosyal alanda kendisini ifade edileceğini bilmek kalıyor.

Hükümetin kışkırtıcı bir biçimde seçimsel tersyüz oluşu, sosyal patlamayı kışkırtacak bir kıvılcım olabilir. Patlayıcı maddeler burada hazır bulunuyor ve günden güne de artmaya devam ediyor.

Hükümet buna, emeklilere, iş sözleşmelerine karşı ilan ettiği önlemlerle katkıda bulunuyor. Patronlar buna, ücretlerin fiyat artışlarıyla orantılı olarak arttırılmasını reddederek daha da çok katılıyor. Sosyal kriz kaçınılmazdır ve her şeyin ötesinde de gereklidir. LO (21.03.08)