Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2011 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 159 - 6 Eylül 2011 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
Sendika değiştirmede basın açıklamaları
Genel-İş sendikasına bağlı 3 Nolu şube iki işyerinde örgütlü. Bizim işyerine işveren desteğini alarak girmişti. O zaman örgütlü olan sendika Belediye İş şöyle bir açıklama yapmıştı: “Bu işyerinde işçiler sendika değiştirmek istememelerine rağmen başkan, başkan yardımcıları, bölüm müdürleri işçilere her türlü baskıyı yaparak, sendika değiştirmeye çalışıyorlar. Biz bu durumu kınıyoruz. İşverene dayalı yandaş sendika istemiyoruz.”
Beş yıl sonra, gelelim bugünkü duruma. Bu kez Hizmet-İş, Genel-İş’in örgütlü olduğu Beyoğlu Belediyesi’ne girmek istiyor. Bu kez açıklamayı Genel-İş yapıyor: “Bu işyerinde işçiler sendika değiştirmek istememelerine rağmen, başkan, yardımcıları, bölüm müdürleri işçilere her türlü baskıyı yaparak, sendika değiştirmeye çalışıyorlar ve biz bu durumu kınıyoruz. İşverene dayalı yandaş sendika istemiyoruz.”
Basın açıklaması sırasında, bizim işyerindeki işçi arkadaşlar birbirlerine bakarak hayretler içinde kaldılar. Sendika bürokratları, beş yıl önce yaptıklarını unutmuşlar. Nereden nereye… Birilerinin gerçekten aynaya bakmaları gerekiyor. Sendika bürokratları birbirleri ile uğraşacakları yerde, üyelerini kapmaya çalışacakları yerde, yüz binlerce örgütsüz işçiyi örgütlesinler.
Büyük sermaye ve AKP hükümeti işçilerin sosyal haklarına saldırıyor. Şimdiden işçilerin kıdem tazminatına göz dikildi. Bunun önemli bir sebebi işyerlerinde sendika olmaması ve bilinçli işçiler ile sendika arasında bir bağ olmaması. İşçilerin temsilcilik seçimlerine, sendika bürokratları, işveren ile birlikte müdahale ediyorlar.
Oysa sendikaları güçlü kılan, işçilerin bilinçli ve örgütlü mücadelesidir. Yapmaları gereken işçilerin çıkarlarını korumak ve sosyal hakların kazanılmasında işçilere güven vermektir. Sendikaların üye sayısı azalıyor. Ama bir türlü örgütlenmeye ağırlık verilmiyor, yeni üyeler kazanılması için çaba harcanmıyor.
Mücadele ederek üye kazanmak, sendika bürokratlarına zor geliyor. Tek yaptıkları iş kendisine yakın olan işverenle görüşüp, yeni üye kazanmaya çalışmak. Bunun sonuçları da ortada. Bu kez işverene söyleyecekleri, karşı çıkacakları tarafları kalmıyor. Sonuçta işçi ile sendika arasındaki güvensizlik artıyor. Tüm olumsuzluklara rağmen sendikaların işçi çıkarlarını koruyacak mücadeleci yanları var. Eğer sendikacılar sorumluluklarını bilirse. (Bir işçi)
