4 Uluslararası Gündem
Avrupa Parlementosu seçimlerinde aşırı sağın oylarının yükselmiş olması, Ulusal Birlik Partisi’nin (Rassemblement National - RN) yüzde 31,5’i ve hatta Yeniden Fetih Partisi’nin (Reconquête) ve diğer gerici listelerin sonuçları da ekleniğinde oyların yüzde 40’ına yakınını alması sürpriz olmadı. RN’nin oylarının, bir seçimden diğerine, giderek daha da yükselişi, özellikle de işsizlikten etkilenen ve kamu hizmetlerinin ortadan kalktığı yoksul bölgelerden oy elde ettiği doğrulandı. RN listesi, 9 Haziran’da yapılan Avrupa Parlementosu seçimlerinde belediyelerin yüzde 93’ünde, 577 seçim bölgesinin 457’sinde öndeydi ve sol liste yalnızca 78 seçim bölgesinde başarı sağlayabildi.
Lutte Ouvrière’in (İşçi Mücadelesi) Avrupa seçimlerinde sunduğu liste ise, toplam 121.281 oy, yani kullanılan oyların yüzde 0,49’unu aldı. Bu elbette çok mütevazi bir sonuç ama devrimci komünist akım, medyanın sessizliğine rağmen, varlı-ğını ortaya koymuş oldu.
Macron parlementoyu feshetti
Kendinden önce iktidara gelenler gibi, Macron da zenginlerin talimatlarını harfi harfine uyguladı: Büyük şirketlerin ve hissedarlarının kârlarını korumak için gerekli fonları serbest bıraktı. İşçilere, emeklilere ve işsizlere yönelik saldırılarını, sosyal bütçelerdeki kesintileri, hastane ve okulların kötü durumlarını, aşırı sağı taklit eden demagojik söylemlerle gizlemek istedi. Kendini beğenmişliği, sıradan insanları küçümsemesi ve siyaseti, mantıksal olarak, popüler çevrelerde genel bir nefret uyandırdı. Seçimlerde güçlü bir biçimde reddedilmesine neden oldu. RN’ye oy vermeye kışkırtan her türlü gerekçeyi ortadan kaldıracağına söz veren Macron, aksine aşırı sağın oylarının, benzeri görülmemiş bir biçimde yükselmesine neden oldu. 9 Haziran’da, Avrupa Parlementosu seçimlerinde, popüler çevrelerin RN’ye verdikleri oy, büyük ölçüde Macron karşıtı bir oy, varolan iktidarı cezalandırma oyu oldu.
Macron, Avrupa seçimlerinde aldığı düşük oylar ve yenilgiyle daha da derinleşen siyasi krizden çıkmak için, Meclisi feshetme ve erken genel seçimlere gitme yolunu seçti.
Gerici bir burjuva partisi olan RN ve erken seçimler
RN, 1972 yılında kurulan Ulusal Cephe adlı (Front National - FN) gerici, yabancı düşmanı, mevcut devlet aygıtına güvenerek yönetmeyi amaçlayan klasik bir burjuva partisi. Jean-Marie Le Pen (1972-2011), kızı Marine Le Pen (2011-2021) ve son olarak da 2021 yılının Eylül ayından itibaren Jordan Bardella tarafından yönetilen, aşırı sağ bir siyasi parti.
RN, ilk turu 30 Haziran pazar günü yapılan genel seçimlerde oyla-rın yüzde 34’ünü aldı. Böylece Fransa genel seçimlerinde ilk defa aşırı sağcı bir parti, birinci sırada yer alan bir parti konumuna yükseldi.
7 Temmuz’da yapılan ikinci turda hiçbir parti mutlak çoğunluğu sağlıyamadı. RN’nin yöneticileri ve seçmenleri, Avrupa Parlementosu seçimlerinde ve erken genel seçimin birinci turunda elde edilen sonuçlarla, mutlak çoğunluğu alarak hükümet edebilecehlerini sandılar. Ancak RN’nin oyları ikinci turda düştü ve üçüncü sırada yer alan bir parti oldu.
Yeni Halk Cephesi (Nouveau Front Populaire - NFP) seçimlerden birinci parti olarak çıktı. Bu koalisyon temel olarak Ekolojisleri, Boyun Eğmeyen Fransa Partisi’ni, Fransız Komünist Partisi’ni, Sosya-list Parti’yi biraraya getirdi. Ayrıca irili ufaklı diğer sol parti, grup ve örgütler de, bu cepheyi desteklediler.
Seçimlerin sonuçları ne olursa olsun, ekonomik kriz ve savaş tehditleri ortadan kalkmayacak. İktidardaki koalisyon, ya da parti kaçınıl-maz olarak işçilerin yaşam koşullarına saldırmak zorunda kalacak. Öyle ya da böyle, bu saldırılar kolektif tepkilere, grevlere, belki de toplumsal bir patlamaya yol açacak. İster RN’ye ister NFP’ye oy vermiş olsunlar, işçilerin oylarına, statülerine veya kökenlerine göre bölünmelerine izin vermeden birlikte mücadele etmeleri çok önemli olacak.
Devrimci komünistlere gelince, onların, hem NFP’de, RN’de yer alan, yanılsama içinde olanlara, hem de tüm politikacıları blok halinde reddedenlere siyasi bir bakış açısı sunmaları gerekiyor. Geleceğe hazırlanmak, işçilere isyan ettiklerinde bir politika sunmak, sınıf mücadelesinin, kapitalizmin iflasına, komü-nist devrimci ve enternasyonalist bir tepkinin bayrağını dikmek erekiyor.
İşte Lutte Ouvrière’in varoluş nedeni bu. LO, seçimlerin sonrasında yaratılacak siyasi durum, kurulacak yeni hükümet ne olursa olsun, işçi ve emekçilerin kampında yer alarak, mücadeleyi aynı devrimci komünist bakış açısıyla sürdürecek.
(08.07.24)
