Ekonomik krizin bedelini işçi sınıfı değil, onun sorumluları ödemeli

Ekonomik sorunların, özellikle hayat pahalılığının önüne geçecek bir konu bulunamadığında Erdoğan, sorunun farkında olduğunu ve geçmişte olduğu gibi yine çözeceklerini sürekli olarak tekrarlıyor. Gazze’nin bombalanması, Ukrayna’nın işgali gibi gündemde önde tutulacak olaylar yaşandığında, Erdoğan’a gün doğdu demektir.

Erdoğan, toplantılar, basın açıklamaları, ne için yapılırsa yapılsın, ağzında sakız gibi, bu konuları çiğniyor. Biliyor ki, medya, tarikatlar, dernekler, belediyeler, hatta resmi kurumlar, sözleri tekrarlanıp duracak. Tıpkı, emeklilere verilen ek ödemede yapıldığı gibi. Hızlı karar almak için oluşturulan başkanlık sistemi, patronlara yirminci kez vergi affı için benzine, elektriğe zam için inşaat patronlarına garantili ödemeler için çok hızlı. Ancak EYT’liler için emekliler için kuruşu kuruşuna, hassas hesaplama yapmak gerektiğinden çok yavaş. Hem beyaz hem de mavi yakalı ücretliler, işçi sınıfının tamamı zaten zor geçiniyor, birkaç ay daha beklemiş iktidarın, siyasilerin umurunda değil.

İşçi sınıfı, son bir yıldır, eline geçen kağıt miktarının arttığını ama alabildiklerinin azaldığını görüyor. İşçiler her zaman ucu ucuna geçindi, borcu borçla kapattı, çoğu işçi kötü şartlarda çalıştı ve yaşadı. Ancak yaşı genç olanlar, görece geçim şartlarının iyiye gittiği dönemde çalıştı, yaşı ileri olanlar ise artık olmayacak denen geçmişteki çöküşleri tekrar yaşıyor. İşçi sınıfı için gelecek hiç umut vermiyor, aksine moral bozuyor.

Kitlelerin çoğunluğu geliriyle geçinemiyor. Üstelik bu duruma, borçluyken yakalandı. Bunun sorumlusu, inşaat patronları başta olmak üzere tüm patronların kârı için insanları borçlanmaya sürekli teşvik eden AKP iktidarlarıdır. Üstelik ekonomik kriz başladığı halde “kriz yok, dışarıdan kaynaklanan geçici bir durum” diye diye borç faizi artarken, borçların katlanmasına neden oldular. Kredileri arttırarak, karşılığı olmayan parayla seçimler kazanıldı. Şimdi işçi sınıfı, Erdoğan’a güvenmenin bedelini ödüyor.
Sadece bireyler değil, aynı şekilde devlet de borçlu ve tıpkı insanlar gibi borcu borçla kapatmak için para bulmaya çalışıyor. Tüm zamlara, vergi artışlarına rağmen gelecek yıl için hazırlanan bütçeye 2 trilyon lira açık yazıldı. Borç, patronların kasalarına aktı ama biz ödeyeceğiz.

İşçi sınıfının sadece yaşam düzeyi, morali tahrip olmadı, aynı zamanda bunları korumasına yardımcı olacak örgütleri, sınıf bilinci de tahrip oldu. İşçi sınıfı, çıkarlarını korumak için sendikalardan, siyasi örgütlerden çok, tarikatlara, borsaya, bahisçilere, işsiz kalanlar mafyavari örgütlenmelere yöneliyor.

Şu anki koşullar ne olursa olsun, işçi sınıfının kendini hayat pahalılığının, ekonomik krizin getirdiği tüm sorunlardan uzaklaştıracak olanağı vardır. Bunu başarabilmek için Erdoğan’ın, onun ve partisinin çıkarlarını canla başla koruduğu patronların, tek karar alıcı olmamasını sağlamak gerekir. Bugün yaşadığımız sorunlardan en çok etkilenen işçi sınıfının kendi çıkarlarını öne sürerek, kendi örgütleriyle vereceği sınıf mücadelesi, geçmişte birçok kez yaptığı gibi hem siyasilere hem de patronlara, geri adım attıracak güçtedir. (29.10.23)