CHP’de değişim, neyi değiştirecek ?
Seçim yenilgisinin ardından, seçim değerlendirmesi bile yapılmadan, CHP’de “değişim” tartışması başladı. Ancak değişimden kimin ne anladığı, neyi değiştirmek istediği, hala belli değil.
İlk öne atılan İBB başkanı İmamoğlu’na seçmenlerin ilgisi var ama partililerden aynı ilgiyi görmedi. Üstelik açılan davalar nedeniyle, siyasi geleceği tehdit altında. Bu nedenle kendi kişisel çıkarı için öne çıktığı görüntüsü oluştu ve elenmesi uzun sürmedi. Ancak esas sorun şudur ; İmamoğlu “değişim” kelimesinin ötesinde hiçbir şey söyleyemedi. Parti örgütünü mü değiştirecek, ekonomik gidişi mi, siyasi sistemi mi, dış politikada mı değişiklik yapacak, tek cümle kurmadı. İmamoğlu, CHP’de bir politikanın savunucusu değil, seçmen ilgisi kullanılan bir figür konumunda.
Kasım başında yapılacak kongrede 4 aday yarışacak ancak Kılıçdaroğlu’nun en önemli rakibi olan Özel, en yakın çalıştığı kişilerden biriydi. Uzun yıllardır, parti adına konuşuyor, medyadan biliniyor, partinin üst yönetiminde yer alıyor. Özel, en fazla delege çıkaran İstanbul’dan desteği aldı. Taşradaki şehirleri dolaşıp destek arıyor. Ancak, neyi değiştirecek CHP seçmeni bilgi sahibi değil. En açık vaadi, kapalı kapılar ardında karar alınmayacağı oldu. Yıllardır yöneticilerinden biri olduğu partisinde, buna daha önce niye itiraz etmedi, dile bile getirmedi, açıklamıyor.
CHP yöneticileri, seçim sürecinde defalarca, Kılıçdaroğlu’na tek başına karar alması için yetki verdiler. Şimdi bu yetkiyi kullandığı için suçluyorlar, çünkü seçim kazanılamadı. Eğer kazanılsaydı, sorun olmayacaktı.
Parti içindeki tartışmanın nedenlerinden biri de seçimde birlik oluşturdukları diğer partilerin, özellikle İYİ partinin tutumudur. Akşener, tüm tekliflere rağmen Erdoğan’da mesafeli görünüyor ama partisi, seçimden önce Erdoğan’a yanaştı. CHP listelerinden seçilen milletvekilleri, meclis kürsüsünde CHP’yi eleştiriyor, iktidarın yasalarına destek oyu veriyor.
CHP kadroları, seçim kazanmak için kendileri yerine ittifak partilerine giden milletvekili koltukları için de öfkeli. Üstelik bu durum, değil yenilerini kazanmak, eldeki kazanılan belediye başkanlıklarını elde tutmayı da zora soktu. Tüm bu koltukları almak için partiye katılan, çalışan bir kesim, faturayı Kılçdaroğlu’na kesip parti yönetiminin değişmesini istiyor.
Sonuçta CHP içinde aynı eski yöneticilerin, kendi siyasi gelecekleri için çekişme yaşanıyor. Değişim için toplantı yapanlar, partinin en eski yöneticileri olanlardı. Yıllarca çalıştıkları parti örgütünü etkileyemediler, başkan değiştirerek sorunları çözmeyi planlıyorlar.
Değişim tartışmalarının önünü almaya çalışan Kılıçdaroğlu, delege seçimlerinin ardından, yeniden seçilmekten öte kendi istediği kişinin seçilmesini hedefliyor görünüyor.
Kılıçdaroğlu, CHP’yi katı milliyetçi çizgiden merkeze çekti. Ancak partiyi, bir siyasi çizgiyi, kendisinden beklenen sosyal demokrat siyaseti savunan bir parti olmak yerine tıpkı AKP gibi seçim kazanmaya odaklı, siyasi manevralarla yürüyen bir partiye dönüştürdü. Ancak, partinin oyunu arttırsa da belediye seçimleri dışında, başarılı olamadı. CHP’nin uzun yıllardır, seçim kazanamaması, sadece partinin siyasetinden, yöneticilerinin hatalarından ötürü değil. AKP’nin uzun yıllar boyunca tüm Batı ve ABD tarafından desteklendiğini, para akıtıldığını, Erdoğan’a payeler verildiğini unutmamak gerekir.
Ancak son yıllarda yaşadığımız ağır siyasi ve ekonomik krize rağmen CHP, bundan en çok etkilenen işçi sınıfının, köylülerin, yoksulların desteğini alamadı. Bunun sebebi partinin yöneticilerinin ötesinde, partinin siyasetidir. İşte asıl tartışılması gereken ama değişim lafları arasında hiç tartışılmayan da budur. (30.10.24)
