Erdoğan ve AKP hükümetinin Yeni Osmanlıcılık siyasetinin iflası

Son yıllarda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın «Ey Amerika» diye attığı naralarla, biz «Yeni «Osmanlılarız», Orta-Doğu ve Doğu Akdeniz’de bizim sözümüz geçer gibi attığı havalar aniden gündemden düştü ve yerine Brüksel’deki NATO zirvesinden sonra Bıden-Erdoğanın «çok samimi» bir havada gerçekleştirdikleri «kardeşlik» sahnelerine şahit olduk. Halbuki Biden seçildiği 20 Ocak’tan bu yana Erdoğan ile hiçbir görüşme zahmetine katlanmamıştı!
 
Son aylarda Erdoğan’ın Türkiyesi, ABD’nin ve AB’nin en büyük dostu, en güvenilir müteffiki havalarına bürünüp, «aramızda hiçbir sorun yok», «kardeşler gibi geçiniyoruz» numaralarıyla kitlelere güven vermeye çalışıyor ve de artık bu bölgede «Yeni Osmanlıcılık» diye bir şey kalmadı ve bizler ABD ve AB çizgisiyle uyumlu, ahenkli bir siyaset izliyoruz söylemi gündeme geldi.

Son yıllardaki hem ABD emperyalizmini hem Putin Rusya’sını idare edip bu bölgede biz de bir süper güçsüz numaralarıyla, S-400 Sputnik füzeleri satın alıp askeri gücümüz çok güçlüdür ha!, buna göre ayağınızı denk alın tiyatrosuyla Doğu-Akdeniz ve Ortadoğu’daki gövde gösterilerinden son aylardaki «uslu Türkiye, büyükleri olan ABD ve AB’nin sözünü dinleyen» Erdoğan Türkiye’sine nasıl gelindi?

Bundan 3-4 yıl öncesine kadar Türkiye dünya ekonomik krizinden göreceli olarak daha az etkilenmişti ve komşu ülkelerle sıfır sorun ve herkesle dost olma siyaseti savunuluyordu. Ama hem ekonomik krizin Türkiye’yi de büyük ölçüde etkilemeye başlaması ile Suriye’den tutun da Yunanistan ve diğer komşu ülkelerle olan gerginlikler ve kavgaların başlaması, hem ABD hem de Rusya ile sorunlar yaşanmaya başlaması ve daha da kötüsü turizm gelirleri başta olmak üzere Ortadoğu ülkeleriyle olan dış ülke gelirlerinin dibe vurmasıyla ve ülkedeki yanlış ekonomik politakalar ile «devlet malı deniz, yemeyen domuz» uygulamalarıyla AKP iktidar çevrelerinin uyguladıkları talan siyasetiyle, örneğin Merkez Banksı’nın 128 milyar dolarının buharlaşması örneğinde olduğu gibi, devlet gelirleri ve zenginlikleri talan edildi. İşte tüm bu siyasetlerin sonucu olarak Türkiye dışa karşı hem eknomik olarak hem de siyasi olarak çok zayıf ve çok aciz duruma düştü ve tüm bunların faturasını ise maalesef kitleler ödedi ve ödemeye de devam ediyor. Bundan iki yıl önce AKP’nin yerel seçimlerde iktidarın tüm oyunlarına ve sahtekrlıklarına rağmen başta İstabul ve Ankara belediyeleri olmak üzere neredeyse tüm büyük belediyeleri kaybetmesi boşuna değildir.

İşte «ey Amerika» havaları atan Erdoğan Türkiyesi, son NATO ve Erdoğan Biden görüşmelerinde açıkça görüldüğü gibi «şirin ve uslu çocuk» numaraları takınmak zorunda kalıp başta emperyalizmin emrinde olan NATO’nun istediklerini ve de Avrupa Birliği’nin arzularını yerine getirme sürecine girdi. NATO, AB ve Biden görüşmelerinden hemen sonra Dışişleri bakanının Yunanistan’a gidip, birkaç hafta öncesine kadar en büyük düşmanımız diye söz ettiği Yunanistan «en büyük dostumuz» oldu ve 3 gün sonra Kıbrıs’ta Kuzey’deki KKTC ile Güney’deki Rum kesimi arasında kapalı olan 7 kapı aniden açıldı. Ayrıca, yeniden Mısır ve İsrail ile dost olundu. Ek olarak da Biden’in arzularına uyularak, ABD Afganistan’daki tüm askeri güçlerini çektikten sonra, Türkiye Afganistan’a askeri güç gönderip Başkent Kabil’in askeri güvenliğini üstleneceği sözünü verdi.

Kısacası Erdoğan’ın AKP iktidarı hem kendinin hem de etrafındakilerin, Mafya babaları dahil, talanlarla ceplerini doldurdular ve tüm bunların bedelini işçi sınıfı ve yoksul kitlelere ödettiler. Bir mafya babasının itiraflarının 100 milyondan fazla tıklanması boşuna değil. Bazı haber kaynakları bu mafya babasının itiraflarının buz dağının sadece görünen kısmı olduğuna vurgu yapıyor.

Evet üç Y (yolsuzluğa, yokluğa ve yasaklara karşı mücadele) ile halka hizmet vaatleriyle gelen AKP iktidarının geldiği son durum budur. İşçi sınıfının bütün bunlardan ders çıkarıp, sadece üretimden gelen gücüne güvenerek yeni seçim vaatlerine kanmaması gerekir. (27.06.2021)