Gençlerin ruh sağlığı her geçen gün kötüye gidiyor
Hastalık Kontrol Merkezleri’nin yaptığı bir araştırmaya göre genç yetişkinlerin 3’te 2’si kaygı, depresyon veya her ikisinin belirtilerini gösteriyor. 4’te 1’i baş etmek için madde kullandığını belirtmiş. Yine 4’te 1’i son 1 ay içerisinde intiharı düşündüklerini ifade etmiş. Daha sonra yapılan benzer çalışmaların da sonuçları aynı.
Salgın sürecinde ABD’nin ruh sağlığı merkezlerinde ciddi azalma söz konusu. Herhangi bir ruh sağlığı çalışanından randevu bulmak imkansız – hele özel sağlık sigortanız yokken. Birçok merkez devlet tarafından sağlık sigortası yardımı yapılan hastaya bakma sözü veriyor ama yıllık kotaları 1-2 hasta ile sınırlı.
2020’de gençlerin acil servise ruh sağlığı problemleriyle başvurma sayılarının fırladığını öğrenmek şaşırtıcı değil. Ancak acil servisler ruh sağlığı sorunlarıyla başa çıkmak için yeterli değil. Bir çocuk doktorunun belirttiğine göre bırakın hastaneyi, bazı eyaletlerde psikiyatri servisleri bile yok.
Tüm bunlar Covid-19’un bir sonucu değil, salgından çok önce de gençler ruh sağlığı sorunlarıyla uğraşıyorlardı. 2019’da Ulusal Sağlık Enstitüsü’nün kayıtlarına göre genç yetişkinlerin 3’te 1’inde büyürken kaygı bozukluğu ile mücadele etti ve bu durum 2000’li yıllardan itibaren giderek arttı. 2005 ve 2017 yılları arsında depresyon tanısı alan gençlerin oranı %60 arttı!
Gençler uzun süredir çaresiz. Ulusal Sağlık Enstitüsüne göre 10-24 yaşları arasındaki gençlerdeki intihar oranı 2007-2018 yılları arsında %50 ve intihar sebebiyle hastaneye yatışlar 2 kat arttı!
Covid-19 salgınından önce bile ruh sağlığı alanındaki sağlık hizmeti berbat durumdaydı: Kapitalizm toplumsal bir soruna bireysel çözümler arıyor. Her geçen yıl daha da genç yaştaki çocuğa daha güçlü psikiyatri ilaçları veriliyor – tabi eğer sigortaları karşılarsa. Bu çocukların ebeveynleri “özel çocuklarına” nasıl davranılması gerektiğiyle ilgili tavsiye almaktan bıkmış halde – toplumsal bir soruna aileler tek başlarına nasıl çözüm bulabilir?
Ruh sağlığı sorunlarının oranları bu kadar yüksekken sorun bireysel olamaz: Sorun, salgından de evvel gençlere hiçbir şekilde alan tanımayan, sağlıklı ilişkiler, anlamlı bağlantılar ve bir yaşam amacı bile tanımayan bu toplumun köklerinde.
Kapitalist toplumun çürümesi gittikçe artarken çocuklarımızın ihtiyaçları bile karşılanmıyor. Yalnız bu bile bu düzeni alaşağı etmemiz gerektiğini göstermeye yetmez mi? The Spark (24.03.21)
