Öğretmen Grevleri Beş Eyalete Yayıldı

Eyalet çapında öğretmen grevleri, ülke geneline yayılıyor. Batı Virginia’da başlayan durum Kentucky ve Oklohoma’ya, şimdi de Arizona ile Kolorado’ya genişledi. Tüm bu eyaletlerde, okul bölgelerinin hepsi ya da çoğu, dokuz güne ulaşan süreler boyunca kapalı kaldı. Okullarda görev yapan 10 binlerce öğretmen, destek personeli ve diğer işçiler, birlik ve kararlılığı ifade eden devasa eylemler ile eyalet başkentlerine akın etti.

Bu eyaletlerin her birinde öğretmenler, sadece kendileri için ücret ve emekli maaşı artışı istemediklerini açıkça belirtiyor. Mücadeleleri, tüm okul çalışanlarının hatta diğer kamu sektörlerinden emekçilerin ücretlerinde artış ve güvence talebini içeriyor.
Tüm eyaletlerde, mücadelenin bir talebi de okullara ayrılan bütçenin artırılarak eğitim kalitesinin iyileştirilmesi. Grevci öğretmenler ve diğer okul çalışanları öğrencilere, ailelere ve topluluklara sesleniyor ve bu mücadelenin daha iyi bir eğitim ve hayat isteyen tüm çalışanların mücadelesi olduğunu anlatıyorlar.

Bu isyan, son 20 yıl boyunca kamu eğitimine yapılan, tüm ülkeyi ilgilendiren saldırıların sonucu. George Bush’ın “Geride Hiçbir Çocuk Kalmasın” kampanyasını Barack Obama’nın “Zirveye Koşu”su izlemişti. Bunlar, kamu eğitiminin düşük kalitesi için öğretmenleri günah keçisi ilan ediyordu ve standart testlerdeki not ortalaması düşük olan okullardaki öğretmenleri cezalandırıyordu.

Özellikle 2008’deki finansal çöküntü sonrasında federal hükümet ve yasama organları, şirketlere yönelik çok ciddi vergi muafiyetleri getirmiş ve tüm ülkedeki devlet bütçelerini kısmıştı. Bu da çöküntünün faturasını emekçilere kesmekten başka bir şey değildi; sadece memurlara değil, ulaşımdan sağlığa, eğitime kadar, devlet hizmetlerine ihtiyaç duyan herkese çöküntünün zararı ödetildi. Tüm bu hizmetler mahvedildi.
Suç genelde Cumhuriyetçilere atıldı ama aslında, bu saldırılar Demokratlar tarafından da önerildi ve yasallaştırıldı.

Şimdi, devlet okulu sisteminde saldırılar ve gerileme ile geçen 20 yılın ardından, eğitimciler, aileler ve öğrenciler nihayet, yeter artık diyorlar.
Grevler, yöneticileri daha önce yok saydıkları bazı talepleri yerine getirmeye zorlamak açısından başarılı oldu. Batı Virginia’da öğretmen ve kamu çalışanları yüzde 5 zam ve okullara ayrılan bütçe artışı kazandı. Oklohoma’da öğretmenler yıllık 6,000 dolar, diğer kamu emekçileri 1,200 dolarlık zam elde etti; okulların bütçesi 50 milyar dolar artırıldı ve bu artış, şirketlerin ödeyeceği vergilerde küçük artışlar ile sağlandı.

Arizona’da öğretmenlere, birkaç yılda aşamalı uygulanacak toplam %20 ücret zam önerildi. Ancak bu öneri geri çevrildi çünkü eğitim bütçesi için önerilen artış çok küçük ve içeriği belirsizdi. Colorado’da da öğretmenler aynı talepler için mücadele ediyor.
Elbette, öğretmenlerin zamanla kaybettikleri şeylerle kıyaslandığında, yöneticilerin bu tavizleri olması gerektiğinden bir hayli düşük düzeyde kalıyor. Zararın tazmini için çok çetin mücadeleler gerekiyor, çünkü yeni vergilerle ya da bütçe planlamasında yapılan değişikliklerle çözülemeyecek kadar büyük sorunlar var. Kayıpları gidermek için, Wall Street bankaları ve şirketlerinin aldıkları paraları geri vermeye zorlanması gerekecek.

Ancak bu mücadeleler, işçilerin mücadelelerinde başarılı olabilmek için hep beraber ve kapsamlı hareket etmeleri gerektiğini gösteriyor. Sendika olsun ya da olmasın, en büyük zaferleri doğuran mücadeleler her zaman, işçi sınıfının bütününü kapsamıştır. Çünkü işçi sınıfının gücü burada yatar.

Bu nedenle bu grevler, dünyadaki tüm işçilerin önünü açacak güzel bir başlangıç.