Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2015 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 202 - 3 Nisan 2015 > Fabrikalardan... İş yerlerinden > Gıda
Sektör farklı, sömürü aynı
Bir ay önce soğuk gıda üzerine satış ve dağıtım yapan bir firmada bilgi işlemci olarak işe başladım. Önceki iş deneyimlerimde baskı ve haksızlıklarla karşılaşmıştım. Fakat satışın olduğu yerde daha çok baskı olduğunu burada anlamış oldum.
Her sabah yapılan motivasyon toplantılarında konulan satış hedefleri her geçen gün arttırılıyor. Sabahları yapılan güler yüzlü konuşmaların, çay kahve ikramlarının yerini, tutmayan hedeflerde akşam fırçası alıyor.
Asgari ücretli çalışan satış elemanları, hedefin tutması halinde pirim alıyorlar. Ancak bu halde geçimi sağlayabiliyorlar.
Pirim sistemi ise kişi bazlı değil ekip bazlı işliyor. Bir kişi yeterli satışı yapamazsa herkes kuru maaşla yetiniyor. Durum böyle olunca, eksik kalan yerleri tamamlamak için daha çok çalışılması gerekiyor. Bu yüzden belirli çalışma süremiz yok. Hedef tutması için gerekirse gece yarılarına kadar çalışıyoruz. Bu da yetmezmiş gibi pazar günleri de çalışma yapıyoruz. Tabii ki mesai ücreti ödenmiyor.
Patron işçilerle çok diyalog kurmuyor. Bu ay hedefin tutmayacağını anlayınca toplantı düzenledi. Toplantıda herkese kardeşim, dostum gibi ifadelerle seslendi. “Biz burada müdürlerinizle sürekli toplanarak kardeşlerimize nasıl pirim aldırırız diye düşünüyoruz. Hedef tutmazsa pirimsiz kalacaksınız. Bu yüzden pazar günü de çalışalım” diyerek resmen tehdit etti. Bu duruma kimse itiraz etmedi. Çünkü asgari ücretle geçinmek imkansız.
Anlaşılıyor ki sektör fark etmeksizin sömürü had safhada. Tekstilden metale, gıdadan peyzaja, sağlığa, her alanda patronların kârı için yorulan, terleyen biziz ama en az payı biz alıyoruz. Parça başı çalışmayla, taşeronlaştırmayla yeni ya da eski yöntemlerle kölelik düzeni devam ediyor. (Bir işçi)
