Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2014 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 189 - 7 Mart 2014 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Birlik olmalıyız!
Yeni yıl geçti, zam bekledik, geç aldık. Ücretler, akşam çıkışta verildi. Cuma akşamı, zarfını alan çıkıp evine gitti. Pazartesi işbaşı yaptığımızda, herkes sessiz, kimse zamdan konuşmuyordu. Bir süre sonra şoförlerin birlik olup işe çıkmadıklarını öğrendik. İş yavaşlatma eylemi yapmışlar. Bir, iki gün sürdürdüler, üretimden destek olmayınca son verdiler.
En düşük zam 60 lira en yüksek zam 250 lira. Patron keyfine göre zam vermiş. Ben 100 lira zam aldım. Arkadaşlara memnun olmadığımı söyledim, onların düşüncelerini sordum. Ancak sadece şef ve çevresi memnun, şikayetçi olanlar konuşmadı. Zam eşit olmalı, herkesi aynı zam verilmeliydi. Bunu söylediğimde düşük zam alan bazı işçiler itiraz etti; ustayla aynı zammı alamayacaklarını söylediler. İşçilerin kendilerini ustadan aşağı görmeleri doğru değil, hem işi biz yapıyoruz hem de bakkala, manava gittiğimizde aldıklarımıza aynı parayı ödüyoruz. Düşük zam alan yiyeceğini düşük ücretle almıyor. Demek ki düşük zamla işçinin, ustadan, müdürden daha kötü şartlarda yaşaması isteniyor ve sağlanıyor.
Koca kazanları yıkayan, tonlarca yiyecek pişiren biziz. Oysa ustalar bizim gibi yorulmuyor. Üstelik, giriş-çıkış saatlerimiz aynı, ücretimiz niçin aynı olmasın?
Bu haksızlıktır. Birlik olup hepimiz eşit ücret almalıyız. Birlik olursak bunu sağlayabiliriz. (Bir işçi)
