Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2008 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 121 - 1 Temmuz 2008 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
İşyerinde sendikal rekabete hayır
İşyeri temsilci seçimi için işveren ile sendika, kendileri çalıp kendileri oynadılar. Sıradan işçinin çıkardığı muhalif listeye bile tahammül etmeyerek, baskıyla listeden isimlerini geri çektirdiler.
Hemen ardından ise, sendika "devrimcileri" bu kez işyerinde bazı işçilerle görüşme yaparak, sözde "komite" kurma kararı aldılar. Bu komitenin gerekçesi, neden ihtiyaç duyulduğu anlaşılır değil. Aslında işçi gerekli gördüğünde komitenin nasıl oluşturulacağına dair geçmişten bir çok örnek var. Sendikalaşmada, toplusözleşme imzalanması sürecinde, ya da toplusözleşmenin takibinde komiteler oluşturulmuştu.
Sözde komite çalışması yapan arkadaşların niyeti, gerçekten işyerindeki bilinçli, devrimci işçileri bir araya getirip, işyerine dönük bir çalışma yapmaksa bunun patrona karşı mücadele çatısı altında oluşturulması ve yapılması gerekir. İşçilerin kendi sorunları için, hak arama için oluşturulacakları her şeyin ucundan tutarız.
Ancak görünen, bu arkadaşların mücadele ve örgütlenmeden çok, sadece kadrolu işçinin örgütlü olduğu Belediye-İş’ten Genel-İş’e getirilmesine dönük bir çalışma olduğu. Buna Kent-Yol işçileri mesafeli duracaktır.
Elbette bir işyerinde bir sendikanın olması yararlıdır. Dört yıl önce zaten böyleydi. Sendikal rekabetin işçiye zarar vereceğini bu arkadaşlara söylemiştik. Çünkü bugünkü sendikalar birbirinden çok farklı değil ve işçinin çıkarlarına korumada da çok farkları yok.
Sendikal rekabet başladığında, Belediye-İş’te birliğimizi korumayı savunduk. İşveren zoru ile Genel-İş’e geçildi. Şimdi kadrolu işçi Genel-İş’e geçer ve yine birlik sağlanırsa bu da olumludur. Yeni bir rekabete her durumda karşıyız.
Oysa şimdi yapılan çalışmaların çoğu, sendikaların diğer sendikanın işçilerini alma yoluyla yeni işçi bulma çabasıdır. İşçinin çıkarlarıyla hiç ilgisi yoktur. (Bir işçi)
