Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2012 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 171 - 7 Eylül 2012 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Sendika ve patron birlikte piknik düzenliyor, bize de katılmak düşüyor
Ramazan boyunca 12 saat çalışma olmayacağını söyleyen patron, son hafta 12 saat çalıştırarak bizlere sürpriz yaptı. Açıklaması ise hatırlı bir müşteri olduğu ve bu müşteriyi kaçırmamamız gerektiğiydi. İşçilerin çoğu itiraz etti. Çünkü hem iftar hem sahur, işyerinde yapılmak zorundaydı. Sendika da kendisini işin içine sokarak ara kahvaltı verilmesini sağlayıp -30 dakika ücretlerden kesilmek koşuluyla- bizlere şirin görünmek istedi.
Kesintiyi duyan işçiler; “ara kahvaltı yapacağınıza, sahur yemeğini değiştirseniz daha iyi olurdu aynı yemeği yemek zorunda kalmazdık” diyerek itiraz ettiler. Bunun üzerine ara kahvaltı kaldırıldı fakat yemekler aynı kaldı. Sendikacılar da kuyruklarını bacaklarının arasına kıstırıp kaçtı. Bu vardiya sistemi bayram sonrasında da devam ediyor ve ne kadar süreceği kimse tarafından bilinmiyor.
Daha önce işçilerin sendikacılardan yüzlerce defa istedikleri piknik, bayram öncesinde 2 Eylül’de yapılacağı patron tarafından duyuruldu. İşin garibi, sendikacıların, bu pikniğe “biz yapacağız” diye sahip çıkması. Buradaki “biz” kelimesi, patron ile sendikanın nasıl iç içe geçtiğinin bir kanıtı gibi duruyor.
Bölümlere formlar dağıtılarak işçilerden katılımcı isimleri ve yakınlık dereceleri yazmaları istendi. Katılım yüksek olunca birinci derece yakınlar haricinde kimsenin kabul edilmeyeceği söylendi.
Bu arada 1 Eylül çalışmasının, tüm işçilerin katılımını sağlamak için -hala kaldıysa izinlerden, kalmadıysa da borçlandırılarak yapılacağı açıklaması geldi. Buna karşı cılız da olsa bir tepki oldu fakat fazla sürmedi. Çünkü işçiler gece vardiyasından çıkıp pikniğe gitmek istemediler. Tepkili arkadaşlar ise “bizi onlar götürüyor o zaman bunu da onlar karşılasınlar” dedi.
Önümüzde bir sözleşme ve taşınma dönemi var. Bu döneme şimdiden hazırlanmak gerekiyor. Piknik şimdiye kadar görmediğimiz ve konuşma fırsatı bulamadığımız işçilerle bir görüşme fırsatı olarak kullanılabilir diyerek tepkili arkadaşları gitmeye ikna etmemiz gerekti.
Bu arkadaşlar bize “sendikacıların patrona nasıl yalakalık yaptıklarını görmek için mi gelelim” dediler. Evet, sırf onu görmek ve bu yakınlığın bizlere getirdiği yükü anlamak ve anlatmak için bile pikniğe gitmek gerek. (Bir işçi)
