Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2010 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 148 - 1 Ekim 2010 > Fabrikalardan... İşyerlerinden
Metal işçilerinin sözleşme dönemi
Metal işkolunda sözleşme dönemi başladı. Sendikacılar genellikle, sözleşme protokolünü izlemekten öte bir şey yapmıyor, işçilerin patronlarına karşı mücade ile haklarını ilerletmeleri için çaba harcamaya gerek görmüyorlar. İşçiler, rahatsızlıklarını dile getirip mücadeleye giriştiğinde de, mücadeleyi bitirmek için ellerinden geleni yapıyorlar.
Oysa sanayi işçileri, Türkiye’yi teğet geçen kriz öncesine göre yoksullaştı. Kriz öncesinde 100 işçinin çalıştığı işyerinde bugün 96 işçi çalışıyor. İşini korumayı başaran işçinin ücreti ise kriz öncesine göre yüzde 5.5 geriledi. En fazla gerilemenin olduğu sektör, sözleşme görüşmelerinin başladığı metal işkolundaki, makine ve ekipmanları sektöründe: İşçilerin brüt ücreti, satın alma gücü açısından yüzde 32 oranında geriledi. Ana metal sanayisinde ise gerçek ücretlerde yüzde 24 oranında kayıp oldu. Sanayi işçisinin evine giden ekmeği küçüldü.
Ücretler gerilerken, çalışan sayısı azalırken, toplam sanayi üretimi yüzde 15, imalat sanayi üretimi yüzde 21 oranında arttı. Bu rakamlar, patronların az işçi ve düşük ücretle daha çok iş yaptırdıklarını, yani kârlarına kâr kattıklarını gösteriyor. Kâr artışı, her zaman patronların övünç kaynağı ama bir türlü işçi ücretlerine yansıtılmıyor. Aksine, bazı otomobil ve demir döküm fabrikalarında olduğu gibi ücret indirimi dayatıldı. Patronlar şimdi de kâr etmelerine rağmen, krizi bahane edip işçi ücretlerine zam yapmak istemeyecekler.
Metal işçilerinin deneyimi çok. 1990’da 1992’de, sözleşme döneminde sendikalarını zorlayarak grev sürecini başlatmışlardı. Bu dönemde işçilerin mücadelesi sonucunda, patronlar geri adım atmış ücretlerde önemli iyileştirme olmuştu. İşçiler, mücadeleye giriştiklerinde önünlerinde Hiçbir gücün duramadığını da gösterdiler.
Bu sözleşme döneminde de metal işkolundaki işçiler, kayıplarını gidermek ve haklarını iyileştirmek isterse, mücadeleden başka yol yok. (30.09.10)
