Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2010 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 147 - 3 Eylül 2010 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Kamu emekçileri, daha iyi bir yaşam için mücadele etmeli
Kamu emekçilerinin, önümüzdeki yıl için yaşam düzeylerini belirleyecek olan ücret artışı görüşmeleri, hükümetin, emekçilere yaklaşımını gösterdi.
Yine AKP’nin çıkardığı, memurlara ilişkin sendika yasasına göre, ocaktaki zam için Ağustos ayında, 15 gün içinde görüşmeler tamamlanıyor. Uzlaşma olmazsa önemli değil, bir üst kurula gidiyor ama o kurulun kararı da önemli değil, son sözü hükümet söylüyor.
Yani her şey bir tiyatro. Şimdi, hükümet sözleşme hakkı vereceğim diyor ama bir şey değişmeyecek. Yine uzlaşma olmazsa bir üst kurula gidecek. Kurul ne derse, itiraz hakkı yok, grev yapıp hükümeti zora sokmak da yok. “Görüşme” kelimesi, “sözleşme” oluyor ya, işte demokrasi!
Görüşmelere, esas olarak bu tartışma damga vurdu. İki milyona yakın memurun, eş ve çocuklarının geçim derdi, kimin umurunda. Ne siyasilerin ne de utanmaz siyasetçilerin.
Yasada sınırlanan 15 günlük görüşme süresince, hükümet, sadece son görüşmede, o da gece yarısı teklifini açıkladı. Sabaha karşı da imza atıldı. Tüm gece yarısı anlaşmalarında olduğu gibi tam bir satış: Ocakta yüzde 4, Temmuz’da bir yüzde 4 zam daha. Artış o kadar komik ki, bakan, basına ikinci zamdan sonraki ve tam giydirilmiş ücreti açıklamak zorunda kaldı.
Maliye Bakanlığı’nın verilerine göre, görevde 1 milyon 769 bin memur var. 2 milyon 330 bin 909 memur kadrosu var ama 561 bin 179 kadro boş. Onların yapması gereken işleri de çalışanlar yapıyor.
Bakanın, açıkladığı, eşi çalışmayan, 89,17 lira aile yardımı alan memur sayısı 700 bin. Çocuk yardımı da bir çocuk için 14,86 lira. Bir ayda yeter de artar bile!
En düşük dereceden maaş alanlar, toplam memurlar içinde yüzde 0,6’lık bölümü oluşturuyor. Ve bu dilimin artışı yüksek tutularak, sanki çok artış yapılmış gibi gösteriliyor. Çoğunluğu ise aile ve 2 çocuk yardımı dahil, bin 200 lira civarında maaş alıyor. Bu ay enflasyon yüzde 8 civarında çıktı ve artıyor, yani zam daha alınmadan eridi.
Müdürlerin maaşları ise ortalama 4 kat daha yüksek. Bu fark, tüm vaatlere rağmen azalsa da kapatılmıyor, çünkü hükümetler, amirler aracılığıyla memurları denetim altında tutuyor.
Bir de sendika bürokratlarının denetimi var. Bu yıl, en yüksek zam, hükümetin ödediği sendika aidatına yapıldı: Üç ayda bir 45 lira. Neden acaba?
Kamu emekçileri sendika yasası çıktığında, yasa gereği, en çok üyesi bulunan KESK başkanlığında görüşme yapılırdı. Sonra, iktidar değişikliğine bağlı olarak, çoğunluk önce Kamu-Sen’e geçti. Şimdi, başlangıçta en küçük sendika olan Memur-Sen’e geçti. KESK ve Kamu-Sen’in imzalamadığı uzlaşmayı, iki senedir Memur-Sen’in imzalamış olması, onun nasıl bir sendika olduğunu anlatıyor.
Nitekim, Kamu-Sen ve Memur-Sen’in esas çabası anayasaya evet oyu toplamak. KESK ise tam aksi yönde çaba sarfediyor ve eriyor. Bu arada memurun geçim derdi, çalışma şartları fazla gündeme gelemiyor!
(05.09.10)
