Sandığın galibi ayrı, işçinin galibi ayrı

Toplusözleşme beklendiği gibi kötü bitti. Aynı işyerinde, aynı işi yapan işçiler, üç farklı ücret alıyoruz. Çünkü işçilerden gelen önerileri dikkate almayan sendikacılar, işverenle uzlaştı ve en düşük yevmiye olan 20 liraya 1 lira artış ve seyyanen yüzde 10 zam, ikinci yıl yüzde 9 zamma imza attılar.

Ücretimizin, açlık sınırının altında olması dikkate alınmadan, yüzde 10 zam iyi bir artış gibi gösteriliyor. DİSK Genel-İş yöneticileri, toplantılarda, işçilere sormadan sözleşme imzalamadıklarını söylemelerine rağmen, Ankara’dan gelip işçilerin düşüncesini sormadan, işyerine uğramadan sözleşme imzaladılar. Ertesi gün de şube başkanı, çok iyi bir sözleşme imzalandığını söylüyor.

Görüşmelerin başında, birlikte yürütüldü ama idari maddeler görüşülüp sıra ücretlere gelince, şirket işçilerinin sözleşmesi bağlandı, kadrolular için uyuşmazlık raporu tutuldu. Geçen yıl, kadrolu işçiler Belediye-İş’te iken sendikacılar, aynı sendika ve şubede işçiler birleşirse sözleşmenin çok daha iyi olacağını söylüyorlardı. Sendikacıların ne kadar samimi olduklarını gördük.

İstanbul’da çoğu belediyede görüşme sürüyor. Bu ortamda, iki sözleşmeyi birbirinden kopararak, işçilerin en büyük silahını, yani birliği engellediler. Kadrolu işçinin sözleşmesi, diğer yerlere göre belirlenecek. Böylece politik hedefleri olan başkan, bir iki puan fazla vererek şov yapma imkanı bulacak. Sendikacılar da bu oyuna alet olacak.

Sözleşemeye ilk günden kayıp gözüyle bakan işçiler, işveren-sendika ittifakıyla işbaşına gelen temsilcileri uzaklaştırmanın hesabını yapıyordu.

Muhalif işçilerin hazırladığı liste, daha önce sendikacılarla işbirliği yapan ancak anlaşmazlığa düşenlerin listesiyle birleşti. Sendika ise eski temsilcileri yeniden aday gösterdi. Böylece biri işveren-sendika diğeri işçilerin olmak üzere iki liste oluştu.

Bu gelişme işçiler tarafından sevinçle karşılanırken, işveren cephesinde moral bozukluğuna neden oldu. Daha önce emeklilik hakkını dolduran işçilere, “şirketin parası yok, çalışın” diyen idareciler, liste çıkarmada görev alan işçileri çağırıp emekli olma bahanesiyle işten çıkarmaya çalıştı. Demokratik hakkımızı engelliyorsunuz diye itiraz edince, geri adım attılar.

Temsilcilik seçimini, sendika-işveren ittifakının listesi kazandı. İşçi listesi, işveren ve sendikanın oyunları nedeniyle sandıktan galip çıkmamasına rağmen, işçilerin galibi oldu. İşyerinde sendikaya üye 1.089 işçi var, seçimde 850 işçi oy kullandı. Kazanan liste 438, işçilerin listesi 409 oy aldı. Arada farkın çok az olması, delege seçimini düşünen sendikacılar için uykularını kaçıran bir neden oldu.

Her şeyden önce, bir önceki seçimin çok üstünde işçi, muhalif listenin çıkması nedeniyle demokratik bir hakkını kulandı, seçime katıldı. İşçilerin listesi seçilememiş olsa da işçiler, nedenini iyi bildikleri için moral bozukluğu yaşanmadı.

Bazı birim müdürleri, emirleri altında çalışan işçilere, arkası işaretlenmiş oy pusulaları verdiler ve bu oy pusulası sandıktan çıkmazsa, işten atmak veya çalışma yerini değiştirmekle tehdit ettiler. Sayımda, bu oy pusulaları fark edildi ve sandık kurulu başkanına itiraz yapıldı.
Sandık kurulu başkanı itirazı kabul edecekken, sendika şube başkanı araya girdi. Şube başkanı, işaretli oy pusulalarını saydırmayacağını, zaten sendikalar yasasında seçim hakkı olmadığını, istediklerini temsilci olarak atayabileceklerini söyledi. Sonuçta tutanak tutulup, Genel-İş genel merkezine gönderildi. Elbette, bir itiraz durumunda, şube başkanı işaretli oy pusulalarını değil, diğerlerini gösterecek.

Tüm bunlar, sağda solda demokrasi lafları eden sendikacıların, işçilerin demokratik haklarını kullanmaları, iradelerini yansıtmaları, temsilcilerini seçmeleri gündeme geldiğinde, tıpkı işverenler gibi her türlü numaraya, baskıya ve yasakçı kanunlara başvurduklarını gösterdi.

Her şeye rağmen sorunlarımızın takipçisi olmaya devam edeceğiz. (01.04.10)