Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2009 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 137 - 6 Kasım 2009 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
Patronun seyrine göre hareket edersek işçilere yarar sağlamaz
Patronumuz yeni bir parti kurma çalışması nedeniyle şehir şehir gezerek, il teşkilatlarını oluşturmaya çalışıyor. Belediye işlerini de arka plana itiyor. Hatta kamu kaynaklarını kişisel ve parti çalışmalarına aktarıyor.
Bu süreçten en çok etkilenen biz işçiler oluyoruz. Patron açılışlara ve parti çalışmalarına işçileri götürüyor, tüm ayak işlerini bize yaptırıyor. Bu da yetmezmiş gibi bir de işçi ücretlerini geciktiriyor. Nedeni sorulduğunda, belediyenin borçları var, alacaklılar haciz işlemi yaptırdığı için ödemede zorluk çekiyoruz deniyor.
Aslında bu açıklama bizim belediye için hiç de geçerli değil. Çünkü İstanbul ilçelerinden en yüksek geliri olan belediyeler arasında. Önemli olan harcamanın nereye yapıldığı. Belediye bütçesinin nasıl yapılıp nasıl harcandığı şeffaf olmadığı için bilemiyoruz. Ancak bildiğimiz bir gerçek var altyapısı bitmiş, büyük iş merkezlerinin olması ve büyük inşaatların devam etmesi nedeniyle gelirinin yüksek bir belediye olduğu.
Böyle bir belediyenin borçlu olması, iyi yönetilmediğini ve gelirin gerektiği gibi harcanmanı gösterir. Aynı belediye başkanı şimdi de Türkiye’yi yönetmeye talip. Olmaz demiyoruz çünkü kimlerin şimdi, nasıl yönettiğini biliyoruz.
İşyerinde çok basit sorunlar çözümsüzlük içinde bırakılıyor. Yaptığımız iş, en kirli iş, çöp toplama. Bin türlü mikropla karşı karşıyayız. Sağlığımız hiçe sayılıyor. Düzenli olarak altı ayda bir akciğer kontrolü, idrar ve kan tahlili yapılabilir. İşyeri doktoru olma zorunluluğuna rağmen yok. Bunları talep ettiğimizde de bu kriz döneminde insanlar ekmek bulamıyor, siz Avrupalı olmak istiyorsunuz, deniyor.
Sendikanın ise ismi var cismi yok! Her sorun patronun keyfine bırakılmış durumda. Tüm bunlara rağmen karşı karşıya kaldığımız her olumsuzluğu sorgulayan işçilerin olduğunu biliyoruz. Gerekli olan işçilerin bilinçlenme ve örgütlü mücadele yolunu seçmeleridir. İşverenler nasıl kendi haklarını korumak için çeşitli yollarla örgütlenip birlikte hareket ediyorsa işçiler de böyle yapmalıdır. Kendi hak ve örgütlülüğümüzün yollarını genişletmeliyiz. Bizim için başka çıkış yolu gözükmüyor. (30.10.09)
