Baskılara rağmen hareket devam ediyor
Aralık ayı başında protestocuların genel grev çağrısı üzerine İran devleti baskıyı arttırdı. Rejim yetkililerine saldırdıkları gerekçesiyle bir kaç göstericiyi halkın önünde asarak idam etti. Bu durum protestoları durdurmadı.
Artan baskı, 5-7 Aralık tarihleri arasında gerçekleşen üç günlük genel greve verilen bir yanıt gibi görünmekte. Örneğin, grevden bir gün önce rejim, dört kişinin kamu malına zarar vermek, adam kaçırmak ve İsrail istihbarat servisleriyle işbirliği yapmak suçlarından asılarak idam edildiğini duyurdu. 5 Aralık’ta, yaklaşık 50 şehirde birçok dükkanın kepenkleri indirilmişken ve ülkedeki birçok rafineride grev devam ederken, Yargı Otoritesi Başkanı, Uluslararası Af Örgütü’ne göre 28 kişinin ölüm cezasının Yüksek Mahkeme tarafından onaylandığını ve infazların yakında gerçekleşeceğini doğruladı.
Aynı gün Devrim Muhafızları Ordusu, yargıyı "kararlılığı" nedeniyle övdü ve "yeryüzünde bozgunculuk" ya da "Tanrı’ya düşmanlık" ile suçlanan protestoculara yönelik yargılamaların hızlandırılması çağrısında bulundu. 8 Aralık’ta, Tahran’da bir caddede trafiği engelledikten sonra bir askeri yaralamakla suçlanan 23 yaşındaki Muhsin Şekari asıldı. 12 Aralık’ta Majidreza Rahnavard, iki güvenlik görevlisini öldürmekle suçlanarak asıldı.
Bu infazlar, hem göstericilere karşı bir güç gösterisi hem de başta Devrim Muhafızları ve Basij milisleri olmak üzere rejimin yardımcılarına, terör uygulamaktan çekinmemeleri için bir teşviktir. Çünkü mahkumiyetler, baskının yalnızca bir yönü. Üç ay içinde en az 450 gösterici ülke sokaklarında ordu ve polisin darbeleri ve kurşunları altında can verdi. 18 bin kişi tutuklandı. Yüzlerce kişi rejimin hapishanelerinde işkence görüyor.
Baskılar, protestoları durdurmadı. İran’daki genel grevin üçüncü gününün üniversiteler günü olması beklenirken, gençlik örgütleri bu günün "devlet için terör günü" olması çağrısında bulundu. Öğrenciler 6 Aralık Salı günü, 1997-2005 yılları arasında İran’ı yöneten eski cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi’den bir destek mesajı almışlardı. Bu durum İran’ın bazı liderlerinin ne yapacakları konusunda kararsız olduklarının bir işareti olabilir. Ancak aynı Hatemi’nin üç hafta önce "sistemin devrilmesi ne mümkün ne de arzu edilir" olduğunu tahmin ettiği gibi bir yan yolun açılması, bir tuzak da olabilir. Ardından yetkililere "kendilerini düzeltmeleri" çağrısında bulundu.
İsyan halindeki İranlı gençler, bu tür bir siyasetçiye ya da rejimde herhangi bir değişiklik yapmayı vaat eden herhangi birine güvenemezler. Bu diktatörlük rejimi yıkılmalıdır ve eğer gençlik isyanı nüfusun geri kalanında ve işçi sınıfında müttefikler bulursa yıkılabilir. (14.12.22)
