Ücret artışları, pahalılığa yetişemiyor aksine daha da yoksullaştırıyor
Emekli aylığı alt miktarının arttırılması, asgari ücret artışı, memurların enflasyon farkı ödemesi, iktidarın işçi sınıfını düşünüp keseyi açtığı izlenimi veriyor. Aslında artışlar, enflasyona yetişemedi, hatta satın alma gücü yılbaşından daha geride kaldı. Altı aylık enflasyon %40’ı aşmasına rağmen hiç bir artış bu orana yaklaşamadı. Ücretler, zamlara yetişemediğinden yoksullaşmaya devam ediyoruz. İşte iktidar, bu gerçeği gizlemek istiyor.
Yılbaşındaki artıştan kısa bir süre sonra 250 doların altına düşen asgari ücret, son artışla 330 doların üstüne çıktı. Genelde 250 dolar civarında olan asgari ücret, AKP iktidarı döneminde yavaş yavaş yükseldi, bir ara 400 dolar civarına çıktı. Bu yükseliş nedeniyle asgari ücret, toplusözleşme yapılmayan ve beyaz yakalıların bir kesimi hariç kalmak üzere, hem yaygınlaştı hem de kabul gördü. Ancak son yıllarda asgari ücret, geçinebilecek ücretin altına düştüğü halde, iktidarın gösterişli açıklamaları eşliğinde patronların dayattığı ücret olmaya devam ediyor.
Sanayi üretiminde, ihracatta, bankacılıkta, madencilik gibi bazı işkolları ve işyerlerinde, üst üste azami kâr rekoru açıklamalarına rağmen, işçilere hala asgari ücret ödeniyor. Krizdeki ya da bazı küçük işyerlerinde patronların, ödenen asgari ücretin bir kısmını geri aldığı biliniyor. Bazı işyerlerinde ise son artışla, ücretler asgari ücretle eşitlendi. Böylece patronlar, görünüşte devletin belirlediği ücreti, vasıflı-vasıfsız, tecrübeli-tecrübesiz, kadrolu-geçici fark etmeden, işçi sınıfının geçerli ücreti haline getiriyor. Üstelik, devletin karşıladığı ücret desteği her seferinde arttırılıyor.
Artışın getirisi belki bir iki ay sürecek, sonra yeniden satın alma gücü düşecek. Ancak bu arada bazı işkolları ve bir çok işyerinde çalışanlar için ücret, bundan böyle asgari olacak. Patron temsilcileri fedakarlık görüntüleriyle, sendikacılar zafer kazanmış pozlarıyla, Erdoğan mühim iş yapmış havasıyla, işçi sınıfını yoksullukta eşitliyor. Örgütlenerek, birlik olup mücadele ederek daha yüksek ücret alma, yaşam koşullarını iyileştirme hakkını adeta yok ediyor.
Ücret artışı isteyen işçiye patronlar, ücreti kendilerinin değil devletin belirlediğini söylüyor. Sanki daha yüksek ücret verseler, karşı çıkan olacak. Aksine ücret ve diğer hakları için sendikalaşan, başka yollarla örgütlenen, mücadele eden işçiye karşı polisi, jandarmayı çağıran işte bu patronlardır.
Erdoğan, küçük bir artışla patronlara büyük kolaylık sağlıyor. Patronlar, Erdoğan’ı boşuna desteklemiyor; şimdi desteği daha da artacaktır.
Erdoğan, kitlelerin desteğinden öte patronların desteğini alma amacında. Patronlar, Erdoğan’la devam etmeye kararını sürdürürse, önceki seçimlerde olduğu gibi işçilerini ve ailelerini işsizlikle tehdit edip, fiyatlarla oynayarak, geçici olsa bile piyasayı yönlendirerek boyayıp iktidarda kalması için gerekeni yapacaktır.
Sadece Erdoğan değil, çevresinde kalanların hepsi patron hem de yağmacı. Onları durduracak tek şey işçi sınıfının mücedelesidir. Artış açıklaması beklemek, kendini ve geleceğini başkasına, üstelik de işçi sınıfının düşmanı olanların ellerine bırakmak demek. İşçi sınıfının kendi çıkarlarını korumaya, geleceğini belirlemeye gücü var. (04.07.22)
