Açılım müjdesi mi dendi?
Erdoğan, mart ayıyla birlikte salgın gerekçesiyle uygulanan kısıtlama ve yasakların bir kısmının kaldırıldığı bir kısmının esnetildiği “müjde”sini açıkladı. Eğitim bakanı, müjdeyi beklemeden konuştuğu için 6 milyon temel eğitim öğrencisi, öğretmenler ve okul çalışanları, son anda bir kez daha ertelemeyle karşılaştı.
Bunun da ötesinde kararlar neye göre alındı, ölçüler nedir; bunları kimse açıklamadı. Üstelik şehirlerin renkleri değişse de kısıtlamalar değişmeyebiliyor. “Sihirli çözüm” aşılamada da yeterli ilerleme yok. Hatta sağlık çalışanlarının istifası yeniden yasaklandı.
Açılımın nedeni salgın koşulları değil, geçim koşulları. Hiçbir birikimi olmayan küçük esnaf çalışanları, esnaf, işportacılar yaşayamaz durumda. Esas sorun renkler değil. Rengi, Güneydoğu’da Kürt illerinde yapıldığı gibi az test yaparak değiştirmek mümkün.
Elbette bu kararda, parti toplantıları nedeniyle illeri kırmızıya çevirip sarayına giden Erdoğan’ın kendisine yapılan eleştirinin de rolü var. İktidar ortakları, geri kalan her parti ve kurumun etkinliğini, yürüyüşü, insanların bir araya gelmesini sağlayacak her şeyi yasakladı veya kısıtladı, kendilerine serbestlik oluşturdu.
İktidara getirilen serbestliğin tam aksine, insanlar üzerindeki baskı arttı. Artık iflasın sorumlusu esnaf, salgının sorumlusu hasta olacak. Sokaklardaki kameralardan her gün on binlerce kişiye ceza kesmek için kim bilir ne kadar polis kamera başında vakit geçiriyor. Üstelik bunun için milletvekilinden kaymakamına, polisinden hakimine maaş alan bir sürü insan var. Koşullarda hiç iyileşme yapmadan koşulların mağduru olan insanı suçlayıp baskı dayatmaya “yönetim” deniyor.
Sosyal koşullar öyle bir halde ki, Erdoğan’ın mecbur kaldığını müjde diye yutturmaya çalıştığını anlamak fazla zor değil. (06.03.21)
