Kadınlar yaşamla ölüm arasında
Yılbaşı günü farklı şehirlerde 3 kadın öldürüldü. Biri eşi; diğeri oğlu; Aylin tanıdığı bir erkek tarafından. Böylece geçtiğimiz yıl 386 kadın cinayetiyle bitti.
Her gün en az bir kadın en yakınları tarafından, içinde yaşadığı toplum tarafından hakkı olduğu söylenenleri istediği için öldürülüyor; boşandığı, evlendiği, gezmeye gittiği, çalıştığı, sevdiği, ayrıldığı için. Bu toplumda kadınlara “sizin hakkınız” denilenler, cinsiyetçi eşitsizlik nedeniyle kadınların aslında hakkı değil. Burada sınıfsal ayırım değil, tamamen cinsiyet temelinde bir mahrum bırakma, ayırımcılık var.
2019 yılında Diyarbakır’da doktor kocası tarafından öldürülen Müzeyyen Boylu Islı, kadına şiddet komisyonunda çalışan bir avukattı. İstanbul’da evinde yakılan öğretim üyesi Aylin Sözer de kadın hakları mücadelesi ile ilgiliydi. Öyle bir sistem var ki kadınların tek başına çaba göstermeleriyle şiddetten, öldürülmekten kurtulmaları mümkün olmuyor. Düzenle bütünleşmiş olan işte bu cinsiyetçi sistemi yok etmek gerekiyor.
Katillerin hepsinin şiddet geçmişi var. Eğer ilk şiddet uyguladıklarında ya da ikincisinde ceza alsalar veya çevrelerinden dışlansalar öldürülen kadınların çoğunluğu aramızda olacaktı. Ancak her düzeyde; polisinden karakoluna, savcısından hakimine, belediyeden kamu kurumlarına kadar her yerde kadınların haklarını tanımayan hatta tam aksine erkeği haklı, mazur gören, bahane bulan, destekleyen, cesaretlendiren bir işleyiş yani insanlar, yetkililer, siyasetçiler var.
Bu işleyiş öyle acımasız şekilde kadın düşmanı ki kadına en küçük korumayı, hakkı tanıyan İstanbul Sözleşmesi’nin uygulanmasını engellediği gibi yok edilmesi için yırtınıyor. Kağıt üstünde bile olsa kadınlar bir destek, bir dayanak bulamıyor.
Kadın cinayetleri, 2008’den bu yana 10 kat arttı. Cinayetlerin büyük kısmı farklı gerekçelerle de olsa doğrudan ya da dolaylı olarak geçim derdiyle ilişkili. Ekonomik krizin getirdiği yoksulluk, işsizlik, hayat pahalılığı eğer kadınlar mücadele etmezse daha da arttıracak. (06.01.21)
