“Birlik, mücadele ve dayanışma” gerekli
1 Mayıs, iş saatleri kısaltma mücadelesinin ürünüdür. Yüz yıldan uzun süre önce uluslararası işçi sınıfı, uluslararası mücadeleleriyle, sömürü süresini kısaltmaya girişmişti. Bu talep bugün de geçerliliğini koruyor.
OECD’nin geçen yılki raporuna göre, 38 OECD ülkesi arasında en uzun çalışanlar listesinde ilk beşi sırada Meksika, Kosta Rika, Güney Kore, Yunanistan ve Rusya var. Türkiye 14. sırada.
Gelişmiş Japonya’da istatistiklerle kanıtlanmış "aşırı çalışmaktan ölüm" sorunu var. Japonca’da bunun bir adı bile var: Karoşi. Çalışma baskısı nedeniyle strese bağlı kalp krizi, felç gibi hastalıklar yaşayıp ölenler ve intihar edenler için kullanılıyor.
Yıllık ortalama 1.713 saat çalışma süresiyle Japonya, diğer OECD ülkelerine göre çok kötü değil. Ancak Japon yasalarında, haftalık çalışma saati ya da fazla mesai saati sınırlaması yok.
ILO’nun en son verilerine göre Asya, çalışma saatlerinin en uzun olduğu kıta. Asya ülkelerinin üçte birinde çalışma saatlerinin yasal üst sınırı yok. Birkaç ülkede üst sınır haftada 60 saat ya da daha uzun. ILO hükümlerini veya haftalık 48 saati uygulayan yok gibi. Hindistan’da çalışma saati üst limiti olmadığı gibi, yıllık izin hakkının yasal alt sınırı da yok.
Amerika ve Karayiplerin üçte birinde haftalık saat sınırı hiç yok. ABD de "sınır tanımayan" ülkelerden. Meksika’da haftalık çalışma saatlerinin yanında, dünyanın en zalim izin uygulaması var. Ücretli yıllık izin alt sınırı 10 günden daha az.
Ortadoğu’da 10 ülkeden 8’i haftalık çalışmanın 60 saatin üzerine çıkmasına ses çıkarmıyor.
Avrupa’da çalışma saatleri yasalarla sınırlı, sadece Belçika ve Türkiye’de haftalık 48 saati aşabiliyor.
Afrika’da her çalışandan üçü haftada 48 saatten uzun çalışıyor. (04.05.18)
