Arabulucu değil, hak almak gerekli!
400 bini aşkın davanın beklediği işçi-işveren uyuşmazlıklarında, önce “arabulucuya” gidilmesi zorunlu hale getirildi.
Bir süredir isteğe bağlı uygulamadaydı. Uygulamayı savunanlar, bazı uyuşmazlıkların saatler içinde çözüldüğünü söyleyerek, övüyor. Elbette bu kadar iyi ise neden öncelikle kredi, kredi kartı borcu gibi banka işlemlerindeki uyuşmazlıklarda zorunlu kılınmadığı akla geliyor!
İşçi-patron davalarının büyük kısmı, işçinin işe geri dönüş ve kıdem-ihbar tazmınatı alacaklarına ilişkin. Bu davalar işçi lehine sonuçlandığına göre soruna neden olan, yasalara uymayan patronlar. Patronları, hakimler, savcılar izliyor. Çünkü işgüvencesi kanuna göre işe geri dönüş ve buna bağlı tazminat davaları, en geç 3 ay içinde sonuçlanmalı. Oysa zaman içinde sonuçlanma süresi, ortalama 4 yıla çıktı. Şimdi arabulucu sayesinde en geç 1 ayda sonuçlanacağı iddia ediliyor. Kim inanır!
İşçinin hakkını alması, adeta patronun keyfine kalmış durumda. Uzun ve masraflı mahkeme süreci ile göz korkutup işçinin alacağı olan parası ve hakları, pazarlık edilecek. İşçi, parasını vermeyen, kesebildiği kadarını cebine atan patronla el sıkışacak! Ne güzel sistem!
Küçük patronlar, zaten hiç bir kural tanımıyor, artık kayıtlı, sendikalı işçi çalıştıran patronlara da gün doğdu. Hele taşeron çalıştıranlar, tazminat sorumluluğundan kurtulmuş oldu.
Koç Topluluğunda iken Migros ve Şok marketlerinin temizliğini yapan ETS taşeronundan işten atılan işçilere yapıldığı gibi. 11 işçi 10’ar bin liralık tazminatlarını 5 yıldır alamadı. Mahkeme 2015’te tazminat kararı verilmesine rağmen, patron avukatı üst mahkemeye gitti, göstermelik bir bahane ile karar orada bozuldu, işçiler yeni duruşmayı bekliyor.
İşçinin hakkı sözkonusu olduğunda; patron, hükümet, kamu kurumları, hakim ve savcılar, ele ele çalışıyor. Arabuluculukta da böyle olmaya devam edecek. (30.05.17)
