Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2016 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 212 - 5 Şubat 2016 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Patron iyice azgınlaştı
Yeni yılla beraber zorluklar da peş peşe gelmeye başladı. İlk önce depo çalışanlarının firması asgari ücrete yapılan zammı bahane ederek hem işçi azalttı hem de zaten esnek çalışan işçilere daha esnek çalışmayı dayatmaya başladı. Artık fazla mesai ücreti ödemek istemeyen patronun çalışılan saat kadar izin vermeyi önermesi, önce işçilerin toplu olarak işi yapmama ve evlere geri gitme eylemiyle sonuçlandı. Fakat gelen ikinci vardiya bu durumu devam ettirmediğinden bir anlamda uygulamaya girmiş oldu. Asgari ücret artışını bahane eden patronlar, aralarında anlaşarak hep bir ağızdan konuşuyor. İşini değiştirmek için başka fabrikalara giden işçiler geri çevriliyor, aynı koşulların karşılarına çıkmasından dolayı çalışmaya devam ettiler.
Bunun üzerine patron işçilere haber vermeden ay ortasında verilen avansları kaldırarak işçileri bir kez daha zor durumda bıraktı. İşçiler tepkili fakat tepkilerini iletebilecek bir örgütlülükleri yok. O nedenle ana işverene bir sorun yansımadı için sorunları artarak devam ediyor.
Ana işverende ise durum pek farklı değil. Ekonomik kriz koşullarını yaşadığımız bahanesiyle ve “biz kimseyi işten atmak istemiyoruz” diyerek işçileri başka bölümlerde çalışmaya zorluyorlar. Birçok işçi “işten atılmaktansa böyle çalışmak daya iyidir” diyor. Kabul etmeyen ise kendi çıkışını vererek patrona “ben işten atmadım, kendi çıktı” deme fırsatı veriyor. Fakat ne olursa olsun işten atma devam ediyor.
Fabrikanın taşınması sırasında tüm yükü sırtlanan işçiler, şimdi fazlalık olarak görülmeye başlandı ve patronun hedefi haline geldiler. Teknik müdürlükte çalışan işçilere patron, işten çıkmaları karşılığında fazladan birkaç ücret öneriyor. Bunun için çıkışta patronu dava etmeyeceğine dair bir belge imzalatılıyor. 2 ila 10 ücret arasında değişiyor, bu çıkış ikramiyeleri. Fakat başka bir iş bulan veya kendisi iş kurmak isteyen işçiler olduğu takdirde bu kural tam tersine işleyerek tüm zorluklar karşısına çıkartılıyor.
Bundan önce işten çıkartılan işçilerin çoğu, patronu dava ederek işe iade istemiş ve davaları kazanmışlardı. Patron, işinin durumuna göre iki işçiyi geri aldı fakat diğer sekiz işçiye ek tazminatlar vererek bedel ödedi. Şimdi işçileri işten çıkartırken daha dikkatli davranmak istiyor. Fakat imzalatılan bu belgelerin kanunen bir geçerliliği yok, sadece patrona eğer işçi dava açarsa ben tazminatımı peşinen ödedim deme fırsatı veriyor.
Sendika ise yasal hakların ihlalini kontrol ederek işçileri, tüm haklarınızı aldınız patron işten atabilir diyerek oyalıyor. Madem tüm haklarını alıyorlar ve her şey usulüne uygun yapılıyor o zaman neden işçiler mahkemeye başvurduklarında işe geri dönüş davalarını kazanıyorlar. Asıl sorgulanması gereken biraz da bu. (Bir işçi)
