Katalonya seçimleri: Emekçiler için hangi seçenek?

11 eylülde Barselona’nın merkez cadesinde bir milyondan fazla kişinin katıldığı yürüyüş bu defa, sadece Katalonların, şu veya bu seviyede ulusal hislerini ifade ettikleri, kutladıkları milli bayramları olan Diada ile sınırlı değildi. Aynı zamanda Katalonya hükümetini yenilemek için Généralité de Catalogne (Katalonya Çoğunluğu) partisi başkanı olan Artur Mas tarafından çok istenen şatafatlı seçim kampanyası başlatıldı.

Katalonya asıllı Artur Mas her şeyden önce çok ihtiraslı, gerici ve yolsuzluklara bulaşmış, mali çevrelerle yakın ilişkileriyle bilinen bir siyasetçi. Kullandığı milliyetçi ifadeler sayesinde yeniden seçilmeyi ve daha çok yetki elde etmeyi amaçlıyor.

Diğer ülkelerde olduğu gibi İspanya’da da işçi sınıfının tümü, krizden kaynaklanan bir sürü sorunla karşı karşıya olup hangi yolun izlemesi gerektiği sorunuyla karşı karşıya. Voz Obrera’dan (İşçilerin Sesi) yoldaşlar, bültenlerinin bir başyazısını bu konuya ayırdılar. Aşağıdaki yazı oradan aktarıldı.

Artus Mas, geniş katılımlı Diada kutlamalarının hemen ardından, eylül ayında seçime gitme kararını aldı. Bunu fırsat bilen ulusalcı “Convergencia” (Birlik) ve “Sol Cumhuriyetçi” partiler ve onları destekleyen dernekler adaylarını tanıtıp bu adayların, Katalan halkının bağımsızlık isteklerini ifade edeceklerini belirttiler. Aslında Katalonya’nın özerkliği çerçevesinde yapılacak olan bu seçim, yerel meclisi değil, bir tür Katalonya’nın bağımsızlığını oluşturacağı şeklinde yansıtılıyor. Böylece bağımsızlık seçeneği, şu veya bu partinin bir seçeneği değil, halk oylamasının kararı gibi tanıtılıyor.

Katalon sağ çevrelerinin bir kısmı, Mas’ın bu siyasetine karşı çıkıp Demokratik Birlik partisini kurdu. Buna ek olarak, İspanyol devletiyle birlik taraftarı olan sağcı çevreler, Madrid’de iktidarda olan Halk Partisini (sağcı) destekliyor. Buna ek olarak, ülke çapında var olan Ciudadanos isimli yeni kurulan bir parti de Halk Partisini destekliyor. Solda ise PSC (PSOE’ye bağlı Katalan Sosyalist Partisi) Ulusal Bağımsızlık Cephesine karşı açıkça tavır koydu.

Podemoos ise IVC’yi (Sol Katalonya Birliği ile Yeşiller ittifakı) kurarak “Evet Katalonya mümkündür” isimli bir cephe oluşturdu. Bu cephe, kitlelerin İspanyol devleti ile olan ilişkilerine kendisinin karar verme hakkına sahip olduğunu ama önceliğin kemer sıkma kararlarına karşı mücadele olduğunu belirtiyor.

Tüm bunlara ek olarak CUP (Halk Birliği Komiteleri) anti kapitalist olduğunu söyleyerek, İspanya ile olan bağların tamamen kesilmesini öneriyor.

İşte böyle bir ortamda işçi sınıfını kim temsil ediyor? Emekçileri kim temsil ediyor? Emekçiler kimi seçebilir? İşsizlik, tensikatlar, düşük ücretler tüm emekçilerin sorunu. İster göçmen, ister Katalonyalı, ister İspanyol, Endülüslü, ister Madrid’li olsun, sorunları ortaktır ve devlet, İspanyol veya Katalonya devleti olsun burjuvaziye hizmet ediyor ve emekçileri sömürmekte araç olarak kullanılıyor.

Tabi ki, tartışma götürmez bir şekilde her halk, kendi kaderini tayin etme hakkına sahiptir. Ama emekçiler, ortak sorunları olan işsizliğe, düşük ücretlere ancak kapitalizme karşı isteklerini, tek bir bayrak altında ifade ederek ve mücadelelerinde ister İspanyol ister Katalon olsun, patronların boyunduruğuna karşı çıkıp birleşerek hareket ettiklerinde gerçek bir çözüme erişebilirler. İşte tüm bu nedenlerden dolayı emekçilerin, her zamandan daha çok, sınırları tanımadan enternnasyonalist devrimci bir partiye ihtiyaçları vardır. Voz Obrera (18.09.2015)