Ekonomik gerileme emekçileri vuruyor
Açıklanan resmi rakamlara göre Şubat ayı itibariyle yıllık enflasyon ortalaması %10’u geçti.
Enflasyon hesabında yer alan 432 tüketim maddesinden; 274’nün ortalama fiyatı arttı, sadece 43’nün ortalama fiyatı değişmedi.
En yüksek artış, en temel ihtiyaçlarda; ulaştırma, ev eşyası, sağlıkta oldu. Gıda ve alkolsüz içecekler (%10), eğitim (%9) yıllık artışı takip etti.
“Yeni Türkiye”nin en büyük kenti İstanbul’unda yıllık enflasyon %12 oldu. Bir o kadar da resmi işsiz var.
Enflasyon artışına dövizin, özellikle doların artışı eşlik ediyor. Tüm bunlar, emekçiler için bir süredir çalan ekonomik kötüye gidiş çanlarının, hızlandığını anlatıyor.
En yoksulların geçim derdine, dövizle borçlananlar, ihracat dibi gördüğü için ya da iş devam ettiği halde zam alamayanların geçim derdini de eklemek gerek.
Ekonominin kötüye gidişi, temelde emekçileri vursa da, medyada, hükumete muhalif çevrelerde patronları ilgilendiren yönlerine vurgu yapılayor. Benzin, motorin ve gazda olduğu gibi patronların arsız vurgunları için yaptıkları zamdan, şişirilen elektrik ve doğal gaz fiyatlarından söz edilmiyor. Erdoğan’ın faz kavgası, her şeyin nedeni olarak gösteriliyor.
Faizin yüksekliği, bazı sanayici ve inşaat sektörü patronlarını etkilese de onların en büyükleri aynı zamanda ya banka sahibi ya da banka ortağı veya parasının önemli kısmını finans sektöründe arttırıyor zaten.
Erdoğan, bahane uydurmak için yel değirmenleriyle savaşıyor. Sanki faiz düşse, bütün patronlar paralarını üretime yatıracak, ekonomi büyümeye başlayacak. Böyle olduğu dönemlerde bile emekçiler için yaşam hiç de iyi değildi. Patronlar üretime yatırım yaptığında da, düşük ücret, az işçiyle çok iş, güvencesiz, güvenliksiz, kaçak ve uzun saatler çalıştırma yolundan hiç ayrılmadı.
Emekçiler, ekonomik büyümeden patronlarla aynı oranda yararlansaydı, patronlar, bile bile ölümüne çalışmayı kabul edecek madenci, inşaat işçisi bulamazdı.
Sözde hükumetle kavgalı olan Koç gurubu geçtiğimiz yıl 2.7 milyar lira kâr etti. Sabancı gurubu %23 büyüdü ve 2 milyar lira kâr etti. Bunlar, sözde doğrudan hükumetin desteğini almayanlar. Doğrudan hükumetten ayrıcalıklar, ihaleler alan Cengiz, Vestel, İpek, Doğuş, Torunlar ve diğerleri, kim bilir ne kadar vurgun yaptı?
En büyüklerinden, küçük taşeronlara kadar patronlar, tatlı ve garantili kazanç döneminin sürmesini istiyor. Kârlarında en küçük bir azalmaya tahammülleri yok. Hangi iş kolunda olursa olsun, hangi işi yaparsa yapsın, zamanı gelen toplu sözleşmeyi bile imzalamaya yanaşmayıp grev yasağı için hükumete koşuyorlar. Fiyatlara zam yapıyor, ücretleri düşürüyor, işçi çıkarıyor, devleti kazıklıyor, her türlü hilekarlığa, rüşvete, baskıya ve şiddete hazırlar. Ancak tüm bu çabalara rağmen, ekonomi, onların da elinde olmayan nedenlerle hem kendi işleyip biçiminden hem de dünya krizinden ve onun yol açtığı bölgesel çatışmalardan kaynaklanan nedenlerle daralıyor.
Hem ekonomik düzlemde hem de siyasi ve hukuki düzlemde yaşanan sert çatışmalar, bu daralmanın bir yansıması. Bu daralma artarak sürecek. Buna karşı yapacakları tek şey, İtalya’dan Yunanistan’a kadar yapılanın aynısı; emekçilerin ücret ve haklarını biraz daha kısmak, itiraz edeceklere baskı uygulamak.
Görünen köye hazırlanmanın zamanıdır. (04.03.2015)
