Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2014 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 197 - 3 Kasım 2014 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Zorba iş başında
Bir bölüm hariç taşınma tamamlandı. Çocukları okula gidenler, yarıyıl tatilini bekliyor. Makine dairesi bölümü tamamen kapatıldı, 35 işçi işten çıkarıldı, 16 işçi çalışmaya devam ediyor.
Yeni fabrikaya geçenler, tam bir şaşkınlık içinde. Fabrika düzensizlik içinde. Kurulan bölümlerin, tesislerin hepsi sorunlu. Eksiklerin giderilmesi, iş güvenliğinin sağlanması için iletilen taleplerle hiç kimse ilgilenmiyor. İşçiler, her an hastalanma ya da iş kazası geçirme riskiyle karşı karşıya çalışıyor. İGS kurulundan veya sendikadan hiç kimse işçilerin yanına uğramadı. Zaten kaza olsa, hep işçiler suçlu çıkıyor.
Evini taşıyamayan işçilerin bazısının 6 saati yolda geçiyor. Üstelik bu işçilerin bir kısmı, günde 12 saat çalışıyor. Bu koşullardaki iş yerinde yapılan ankette; “şirkete ne verebilirsiniz” diye soruyorlar. İşçi daha ne verebilir? Bu durumdaki işçilerin çıkışını, şubat ayına ertelediler. Çıkmak isteyenlere tazminatları verilmiyor, bazısının da çıkışı verilmeyecek. Yani tam bir zorbalık var.
Yeni fabrika dendiğinden, modern bir çalışma ortamı bekliyorduk. Oysa patron, sadece yeni bina yapmış, içindeki makinelerin çoğunluğu eski. Makinelerin eskiliğinden daha tehlikelisi, patronun kafasının eski olması. Nitekim, Japonya’dan alındığı söylenen makinelerin, ucuza gelmesi için iş güvenliği tertibatlarının sökülerek satın alındığını öğrendik.
Patron, işçinin sırtından yeni bir fabrika yaptı ama parasını fabrikaya, üretim için gerekenlere değil, yaptırdığı lüks inşaata yatırıyor. İnşaattan vurgun yapmak için sadece ücretten değil, iş güvenliğinden de kısıyor.
İşçiler bunu görüyor. Yaklaşan sözleşme hiç olmazsa ücretin biraz yükselmesini sağlamak için işçiler, herkese 300 lira zam istediklerini söylüyorlar. Giderek yayılan bir istek bu. Ancak sendikadan bir haber yok.
Bu sözleşme dönemi çetin geçeceğe benziyor. İşçiler kendilerine yapılanların kötülüğünün farkında ve ona göre kararlı tutum gösterebilir. Bunun için tek eksiğimiz, kendi aramızdaki örgütlülük. (Bir işçi)
